Lezen, als je van lezen houdt

“De wortels van de stad” is een indrukwekkend mythologisch epos, ruim 600 pagina’s maar dit is geen beletsel om het in een keer uit te lezen. Het is op sublieme wijze gecomponeerd, waarbij met regelmaat een tipje van de sluier wordt opgelicht, verrassingen optreden en nieuwe vragen zich aandienen. Het is één lange verhaallijn, die van hoofdstuk tot hoofdstuk interessant blijft omdat deze gevuld zijn met spannende gebeurtenissen die naderhand vroeg of laat passen in de lange lijn. Om de helden van het verhaal te redden is er zelfs af en toe een deus ex machina die vooral enthousiasmeert in plaats van teleurstelt omdat hij in het verhaal goed is voorbereid en logischerwijs tot daarop volgende gebeurtenissen voert. De verrassing is vooral dat de lezer die ontwikkeling zelf niet gezien heeft. Karel van Spaendonk geeft, misschien wel onbewust, uiting aan een filosofische opvatting of maatschappij visie, waarbij het belangrijk is kennis te hebben van het verleden en je er van bewust te zijn dat je in een traditie staat. De strijd tussen positieve en negatieve krachten, waarbij de negatieve krachten op de vernietiging van de aarde uit zijn, vormt de kern van het verhaal. De aanleiding voor de helden om op pad te gaan is tweeërlei. Er moet een onrecht uit het verre verleden hersteld worden en er hangt verandering in de lucht zonder dat de helden nog weten welke. Deze hoofdpersonen, soms wanhopig of argwanend maar uiteindelijk telkens weer volhardend, spelen een sleutelrol in het verloop van de strijd. Zij hebben duidelijke karakters, die het hele verhaal kleur geven en op basis waarvan ook de aard van het einde van dit epos is te voorzien, tragisch, leven vervullend en verplichtend. Het is een genot om dit boek te lezen.