Echt amerikaans, een combi van oorlogsfilm en een soapserie

Dit boek heb ik bewust in 2 dagen gelezen: een vloeiend gescreven verhaal over een tijd die ik als jong meisje in Parijs doorbracht. Daar kende ik een aantal amerikaanse jongens die ofwel bewust de oorlog wilden ontwijken, ofwel aktief gediend hadden. Toen kende ik PTTS niet, vond ze maar rare vogels, schrok van sommige akties, verhalen en gedragingen. De schrijfster weet beeldend het leven van Frankie voor en tijdens Vietnam weer te geven. Ik leefde erg mee (ook omdat ik ooit een aantal weken in Vietnam geweest ben). De stress, de vermoeidheid, de gruwelijk werkelijkheid van oorlog, de hitte...de sterke band met colleg"s die als zussen voelen... Ik zag een oorlosflml als MASH, alleen realistischer.
Deel 2 speelt in het tijdvak na terugkeer uit Vietnam: de afschuwelijke reakties jegens de hoofdpersoon, veteranen in het algemeen; wat een verschil met de "helden"van WWII en Korea..Frankie heeft problemen om weer te assimileren in de "normale"wereld ,..
PTTS is inmiddels een erkende zware aandoening.
Er gebeurt van alles , het ene erge volgt op het andere, tussendoor draven de vriendinnen, als zussen, ogenblikkelijk op om steun te geven.. Een groot aantal bladzijden lang en ik kon alleen maar denken: net een soap.O ja, het einde bracht me een glimlach.
Als je fan bent van een vlotgeschreven lineair verhaal over een amper verleden tijd (die helaas ook nu weer in de wereld speelt) kan ik dit boek aanbevelen.Zorg wel voor een doos kleenex.