Gehuild en gelachen

In Izar vertelt Carlo Groot hoe hij en zijn vrouw Lisette het hele traject ingaan om kinderen te krijgen. Hij heeft zichzelf eigenlijk nooit als vader gezien, maar gaat uit liefde voor Lisette toch overstag en went steeds meer aan het idee. Wat dan volgt is een lang traject vol hoop, geluk en verdriet.
Ondanks het zware onderwerp is het boek prettig om te lezen, Carlo heeft het vanuit het mannelijk perspectief met de nodige humor beschreven: ‘De bierla is nu ivf-la.’ Zijn machteloosheid, verdriet en de enorme impact van het traject raakten me als lezer.
Ik heb het boek dan ook in één avond in één ruk uitgelezen: gehuild, gelachen en geluisterd naar All I need van Air. Pfoe, dit boek kwam binnen!