Lezersrecensie
Lezen en laten lezen
De lezende mens
Ik ben opgegroeid in een huis vol boeken. En dan bedoel ik niet een keurig nette boekenkast waar ronkende titels stijf stonden te pronken. Er waren wel boekenkasten. Maar de meeste boeken slingerde gewoon door het huis. Mijn moeder wist altijd precies wat ik moest lezen. Ze vertelde me in geuren en kleuren waar het verhaal over ging en binnen de kortste keren zat ik met mijn neus verzonken tussen de twee kaften. Ik werd voorgelezen, mee naar de bieb genomen, gestimuleerd om te lezen en met Sinterklaas was er altijd een boek tussen de cadeaus. Hoe kon ik anders dan een lezend mens worden?
Volgens de schrijvers van het boek “De lezende mens”, deed mijn moeder vast alles goed op het gebied van leesbevordering. Het bevat namelijk een handreiking hoe te lezen en te laten lezen en daarin herken ik veel van haar trucs :)
Maar het boek bevat meer dan een pleidooi voor het lezen (van boeken) en een handreiking hoe dit te stimuleren. Dankzij dit boek besef ik wat een inspanning het geweest is om te leren lezen en wat het me gebracht heeft. De hoofdstukken over de geschiedenis van het schrift, hoe lezen precies werkt in de hersenen en hoe lezen en dan met name diep lezen onze manier van denken beïnvloed zijn heel interessant. De keerzijde van de huidige ontwikkeling van boek-, naar schermcultuur vind ik herkenbaar. Mijn concentratievermogen laat te wensen over en s ’avonds na een lange dag beeldschermwerk, kies ik steeds vaker voor Netflix dan een roman.
Een lezend mens worden heeft moeite gekost, van mij, leraren, de maatschappij en niet te vergeten: mijn moeder. Het lezen van dit boek heeft me doen beseffen dat het ook enige inspanning kost een lezend mens blijven, en dat lijkt me zeer de moeite waard!
Ik ben opgegroeid in een huis vol boeken. En dan bedoel ik niet een keurig nette boekenkast waar ronkende titels stijf stonden te pronken. Er waren wel boekenkasten. Maar de meeste boeken slingerde gewoon door het huis. Mijn moeder wist altijd precies wat ik moest lezen. Ze vertelde me in geuren en kleuren waar het verhaal over ging en binnen de kortste keren zat ik met mijn neus verzonken tussen de twee kaften. Ik werd voorgelezen, mee naar de bieb genomen, gestimuleerd om te lezen en met Sinterklaas was er altijd een boek tussen de cadeaus. Hoe kon ik anders dan een lezend mens worden?
Volgens de schrijvers van het boek “De lezende mens”, deed mijn moeder vast alles goed op het gebied van leesbevordering. Het bevat namelijk een handreiking hoe te lezen en te laten lezen en daarin herken ik veel van haar trucs :)
Maar het boek bevat meer dan een pleidooi voor het lezen (van boeken) en een handreiking hoe dit te stimuleren. Dankzij dit boek besef ik wat een inspanning het geweest is om te leren lezen en wat het me gebracht heeft. De hoofdstukken over de geschiedenis van het schrift, hoe lezen precies werkt in de hersenen en hoe lezen en dan met name diep lezen onze manier van denken beïnvloed zijn heel interessant. De keerzijde van de huidige ontwikkeling van boek-, naar schermcultuur vind ik herkenbaar. Mijn concentratievermogen laat te wensen over en s ’avonds na een lange dag beeldschermwerk, kies ik steeds vaker voor Netflix dan een roman.
Een lezend mens worden heeft moeite gekost, van mij, leraren, de maatschappij en niet te vergeten: mijn moeder. Het lezen van dit boek heeft me doen beseffen dat het ook enige inspanning kost een lezend mens blijven, en dat lijkt me zeer de moeite waard!
1
Reageer op deze recensie