Ondermaatse Arlidge

Deze stand-alone stond al vanaf de aankondiging op mijn ‘wil ik lezen’-lijstje. Uitgekomen tijdens mijn buitenlandse vakantie, was het mijn reden om me na terugkomst onmiddellijk naar de boekhandel te haasten.

Jammer genoeg stelt Arlidge deze keer eerder teleur.

Het uitgangspunt, veroordeelde moordenaars die een nieuw leven starten in een soort van ‘witness-protection’ programma en wiens nieuwe identiteit geopenbaard wordt aan de wraakzoekende familie van de slachtoffers, is nochtans veelbelovend. Maar het boek blijft ver onder de verwachting.

Er worden heel veel personages geïntroduceerd met veel verschillende verhaallijnen. Zelfs als zeer geoefende lezer moest ik geregeld even terug naar vorige hoofdstukken grijpen om precies te weten over wie het nu ook weer ging en wat diens levensverhaal was.

Het verhaal komt precies maar niet op gang en mist spanning en opbouw. De karakters worden dan wel mooi uitgewerkt maar zijn in se erg stereotiep.

Ook het einde vond ik niet zo verrassend; de aandachtige lezer zou door het bos van verdachtmakingen de bomen toch wel moeten kunnen zien…

Pluspunt blijft natuurlijk de vlotte en aangename schrijfstijl die we kennen en gewoon zijn van deze auteur.

Waar ik Arlidge gewoonlijk niet kan wegleggen, heb ik mezelf bij dit boek vaak moeten overtuigen om het toch maar terug vast te pakken.
Geen groot succes voor mij dus, hopelijk volgende keer terug beter.