Heftig en eerlijk verhaal

Ingeborg is 39 jaar, getrouwd en moeder van twee jonge kinderen, ze staat midden in het leven met een goede zelfstandige baan en krijgt het nieuws dat ze een hersentumor heeft die ongeneeslijk is.
Ze komt hierachter nadat ze een epileptische aanval in haar slaap kreeg. De uitslag na onderzoek is een hersentumor ter grootte van een tennisbal in haar hoofd.

Het verhaal speelt zich af in 2 jaar van haar leven waarin ze het nieuws te horen krijgt. Door de angst snel dood te gaan gaat ze zo intens en snel mogelijk leven wat resulteert in dat ze haar gezin uit het oog verliest en vooral 'heel logisch' met haarzelf bezig is. Ze krijgt een hersenoperatie waarin de tennisbal voor 90% verwijderd wordt en haar weer wat extra tijd geeft. In twee jaar tijd geeft ze een inzicht in haar leven van acceptatie, verdriet en angst en de drang van alles uit het leven halen. Maar ook haar kinderen te zien opgroeien en daarvan te genieten. Bij de psychiater komt ze erachter dat haar manier van leven 'levenshaast' is. Ze strijd tegen machteloosheid en oneerlijkheid terwijl zo ook druk bezig is met haar carrière en zoveel mogelijk mooie klussen aannemen samen met een mannelijke partner die ze in die periode leert kennen en dit brengt ook weer hele nieuwe gevoelens met zich mee en brengt haar relatie in gevaar.

Het verhaal is eerlijk, heftig, rauw, pijnlijk en vooral eerlijk. Een mooie inkijk in het leven van iemand die met een heftige ongeneeslijke ziekte dealt.