Een boek om in één ruk uit te lezen

Ergens heeft Jefferson Parker zijn voorletter T. verloren… Maar met die voorletter gelukkig niet zijn talent om boeiende en beeldende verhalen te schrijven. Het grootste deel van California Girl speelt zich af in 1968 en aangezien ik oud genoeg ben om me dat jaar levendig te kunnen herinneren kan ik wel zeggen dat Parker er uitstekend in geslaagd is de sfeer van die tijd neer te zetten. Het is natuurlijk wel typisch Amerikaans en een beetje goedkoop om Richard Nixon en Charles Manson een bijrol te laten spelen in het boek, maar vooruit. Misschien heeft hij dat gedaan om wat directer duidelijk te maken wat er speelde in 1968. Er speelde nog meer: Nick Becker, die met de moord op Janelle Vonn zijn eerste onderzoek leidt, komt geheel per ongeluk in aanraking met LSD, toen nog een heel nieuwe en voor sommige mensen zeer interessante drug.
Janelle gebruikte ook drugs, in die tijd nog helemaal niet zo ‘gewoon’ als dat het nu is. In dit boek wordt er nog net zo hypocriet over gedaan als men in de US nog steeds doet. Op dat gebied dus weinig verandering en daarom misschien ook is het verhaal zo begrijpelijk en aansprekend voor lezers anno nu, lezers die soms nog niet eens geboren waren in 1968. Het verhaal van de moord op Janelle is eigenlijk een beetje dunnetjes omdat de ervaren lezer op kilometers afstand de moordenaar kan aanwijzen, maar de beschrijving van alles er om heen – de verhouding tussen de families Vonn en Becker, de veranderende tijdgeest – maken dat je dit boek toch graag in één ruk wilt uitlezen.

(Door: Jannelies Smit)