Heerlijk leesvoer

Londen, 1171. Koning Henry heeft het moeilijk want de Joden die in zijn rijk wonen, worden beschuldigd van de meest vreselijke dingen. Zo ook van de moord op enkele kinderen in Cambridge. Koning Henry roept de hulp in van Simon van Napels én hij stuurt hem op pad met een jonge Arabier en Adelia Aguilar, een bijzondere vrouw. Adelia is een vondeling, grootgebracht door een arts en zelf ook arts geworden. Zij heeft echter de gave om ‘met de doden te spreken’, iets wat in die tijd zelden of nooit voorkwam. Ze heeft zichzelf namelijk geleerd om door het bekijken - en soms ontleden – van dode mensen te ontdekken waar ze aan gestorven zijn. En hoe…

Dit boek won niet voor niets de ‘CWA Ellis Peters Historical Award’ want hoewel het misschien niet volmaakt is, is het heerlijk leesvoer. Franklin heeft met Adelia Aguilar toch wel een interessante hoofdpersoon neergezet, die al snel tot leven komt. Toegegeven, het is misschien wat eigenaardig dat een verhaal dat zich afspeelt in de 12e eeuw zoveel moderne trekjes bevat (Adelia heeft gewerkt in een soort ‘bodyfarm’), maar tijdens het lezen merk je daar niet veel van. Tijdens het lezen kan je je verbazen over het feit dat de ene bevolkingsgroep zulke vooroordelen heeft tegen de andere – en vooral dat dat in 900 jaar nou niet bepaald is veranderd. Het verhaal rond het oplossen van de moordzaken én het romantische gedeelte verschillen niet zo veel van een ‘modern’ verhaal. Wat leuk is is dat je een verhaal voorgeschoteld krijgt waarin mensen voorkomen die zonder alle hulpmiddelen van tegenwoordig, gewoon met gebruik van hun gezonde verstand, onrecht weten op te sporen en belangrijker nog weer in orde te maken. (Door: Jannelies Smit)