Zwartspreuk

Nadia is geboren als heks. Dit heeft ze geërfd van haar moeder (wat ook logisch is aangezien mannen geen heksen kunnen zijn). Heksen moeten ingewijd worden voordat ze echt al hun krachten hebben, maar Nadia is nog maar half-ingewijd als haar moeder het gezin verlaat. Nadia, haar broertje Cole en haar vader besluiten te verhuizen naar Captive’s Sound. Onderweg belanden ze in het water. Het rare aan dit incident is dat een geheimzinnige jongen Mateo al meteen te plaatse was. Het was net alsof hij wist dat dit zou gaan gebeuren.

Als school eindelijk begint voelt Nadia een rare oude magie onder het scheikunde lokaal. Zou dit de Ene Beneden zijn?
Nadia voelt zicht snel thuis op school. Ze wordt vrienden met Verlaine, het meisje dat al zolang ze zich kan herinneren grijs haar van zichzelf heeft en met Mateo, de jongen die haar heeft gered.

Nadia verteld Verlaine over hekserij en Verlaine raakt benieuwd. Tijdens een ritueel gebeurt er iets raars. De vlam geeft op het moment dat Mateo de deur open doet aan dat iemand in de ruimte een stavast (een energieversterker die zelf geen betoveringen kan uitvoeren) is geworden. Mateo kan het niet zijn want hij is een man, dus het moet wel Verlaine zijn.

Na deze gebeurtenis gebeuren er steeds vreemdere dingen en ontdekt Nadia steeds meer geheimen over Mateo. En wanneer Nadia erachter komt dat het dorp word bezeten door een oude slechte heks gaan ze op zoek naar haar.

Lukt het Nadia, Verlaine en Mateo om deze heks te vinden en haar uit te schakelen voordat de Ene Beneden naar het aardoppervlak komt?

Ik vind het vervelend dat het boek in de alwetende persoon is geschreven. Het springt soms ook over tussen de plaatsen waar de personages zijn waardoor ik soms opnieuw in het verhaal moest komen.
Ik vind dit boek wel een goed verhaal hebben. Het is leuk om in de avonturen van Nadia en Mateo mee te kunnen kijken. Er zitten ook gedeeltes in die ook in de echte wereld zouden kunnen gebeuren en dus niet alleen dingen die bij de heksen kunnen gebeuren.
Bijzonder aan dit boek vond ik dat je ook het perspectief van de “slechterik” kreeg te zien. In de meeste boeken moet je hier zelf achter zien te komen wanneer het duidelijk is wie de “slechterik” is.