Droevig maar toch geestig

Dit non-fictie verhaal over het werk van de schrijvster Maud Sintenie is soms erg droevig. Zoals het verhaal van de vrouw die zonder familie of vrienden begraven moest worden. Toch is er ook een zekere humor te vinden in het boek. Ik heb het boek binnen een dag uitgelezen en was verbaast toen hij uit was. Het boek sprak mij aan toen ik een deel had gelezen in de krant. Een nadeel van het boek vond ik toch dat er soms snel en kort over sommige onderwerpen werd gesproken. Ik denk dat dit komt door dat dit voor Maud dagelijkse, of wekelijkse kost is maar voor de lezer natuurlijk niet. Dit boek is echt een aanrader!