Lees je in één keer uit.

Soms heb je een boek in handen dat je in één dag wilt lezen. ‘Boek der Spiegels’ van E.O. Chirovici is zo’n boek. Deze whydunnit laat je niet meer los en houdt je als lezer behoorlijk voor de gek.

Boek der Spiegels
Literair agent Peter Katz ontvangt op een dag een manuscript met de titel ‘Boek der Spiegels.’ Het zijn de memoires van ene Richard Flynn over zijn tijd op Princeton-universiteit aan het eind van de jaren tachtig. Hierin beschrijft hij zijn opmerkelijke verstandhouding met de vooraanstaande, charismatische hoogleraar psychologie Joseph Wieder. Saillant detail? Op een nacht in 1987 wordt Wieder vermoord aangetroffen in zijn huis. De dader werd niet gevonden.

Vijfentwintig jaar later is Peter Katz na het lezen van het manuscript geïntrigeerd. Vooral als blijkt dat het laatste deel ontbreekt. Hij is vastbesloten om uit te zoeken wat er is gebeurd en is ervan overtuigd dat dat het antwoord te vinden is in het ontbrekende deel. Maar waar is dat manuscript? En weet Flynn wel echt wie Wieder heeft vermoord?

Bij voorbaat al een succes
‘Boek der Spiegels’ is één van die boeken die al voor publicatie een literaire sensatie zijn. Het boek werd al aan meer dan dertig landen verkocht en ‘Boek der Spiegels’ was één van de hits op de toonaangevende boekenbeurs Frankfurter Buchmesse. Volgens de achterflap van het boek is er zelfs al een grote Hollywood-deal gesloten.

Fascinerend
Hoogstwaarschijnlijk gaat ‘Boek der Spiegels’ de hoge verwachtingen waarmaken. Verwacht geen vuistdikke roman, maar een fascinerend verhaal dat je vanaf de eerste pagina in de greep heeft. Met dank aan de intrigerende personages, de plotwendingen en ‘t feit dat de schrijver ons telkens op het verkeerde been zet.

‘Boek der Spiegels’ ontvouwt zich dan ook als drieluik waarin drie personen het mysterie van de moord proberen te ontrafelen. Zo beginnen we met Peter Katz, neemt een journalist het onderzoek over en is een gepensioneerd rechercheur die ooit aan het onderzoek werkte, de laatste verteller. Maar zijn de stukjes van de puzzel die ze vinden wel betrouwbaar? Zijn de herinneringen van ooggetuigen dat ook? Of herinneren mensen zich alleen wat ze zich willen – of soms zelfs kunnen – herinneren?

Psychologische spelletjes
Schrijver Chirovici speelt constant met de betrouwbaarheid van ons geheugen, maar ook hoe psychologische spelletjes worden gespeeld zonder dat de betrokkenen weten dat die spelletjes worden gespeeld. En juist dat maakt ‘Boek der Spiegels’ interessant. Niets is wat het lijkt. Vooral als er telkens nieuwe konijnen uit de hoge hoed worden getoverd.

Zelfs over het einde zou je nog kunnen speculeren, want als ‘Boek der Spiegels’ je één ding heeft geleerd is dat je niets voor waar hoeft aan te nemen. Schrijver Chirovici noemt zijn boek niet voor niets een ‘whodunnit’ maar een whydunnit.’

Het is niet verwonderlijk dat ‘Boek der Spiegels’ nu al een literaire sensatie is. Een sensatie die ook nog eens gemakkelijk weg leest. Al zegt dat niet over de schrijfstijl van de gerenommeerde Roemeense schrijver Chirovici (in Roemenië al een bekendheid), want die is vlot. Zonder dat het verhaal aan kracht inboet.

Houdt ‘Boek der Spiegels’ dan ook in de gaten. Het zou straks zomaar in Nederland in de top 10 kunnen staan.