Lezersrecensie
Feedbackers
Mijn oordeel is vooral gebaseerd op feedback van andere lezers.
Zie hiervoor https://www.boekenbestellen.nl/boek/tante-lobelia/25530
Ik citeer:
Wat een Leuk boek
Leuk is niet het goede woord. Het is meer dan dat. Méér mensen met het relativerend vermogen van de ik-figuur en de wereld zou er mooier uitzien. Een heerlijk boek met humorische, empathische observaties. Het deed me een beetje denken aan Simon Carmiggelt. Mensen observeren maakt ze opeens boeiend.
Van harte aanbevolen
Net als het vorige boek 'Het Kantoor' berust ook 'Tante Lobelia' met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet geheel op fantasie. Het verhaal geeft mijns inziens een duidelijk beeld van het denken en doen van de auteur, voortkomend uit bestaande situaties, die ongevraagd op zijn pad komen. De relativerende humor en het daaruit voortvloeiende schitterende taalgebruik met verrassende zinsconstructies maakt het lezen van het boek tot een waar genot. Humor, die onhanteerbare situaties hanteerbaar maakt. Humor, die je doet glimlachen, maar ook aanzet tot nadenken en je bij de vraag brengt: "Hoe zou ik in een dergelijke situatie gehandeld hebben?" Dus humor 'in optima forma'. Je proeft niet alleen verantwoordelijkheidsgevoel of plichtsbetrachting, maar vooral empathie - soms door weerzin heen - voor de naar geluk zoekende. 'misdeelde Einzelgänger', culminerend in tante Lobelia's woorden: "Dat blijft bestaan, wat in liefde is gedaan ... !"
Mooie observaties
Genoten v n dit boek, vooral omdat ik de auteur persoonlijk ken. Zijn rake observaties en licht ironisch commentaar leveren een vermakelijk en indringend portret op v AN een ogenschijnlijk wereldvreemd echtpaar.
Boeiende roman met een bijzondere afloop
De auteur van het boek “ Tante Lobelia “ verstaat de kunst om je als lezer te blijven boeien. Ogenschijnlijk krijg je te maken met een ouder echtpaar dat er een eigenzinnig leven op na houdt. Naderhand blijkt dat er toch een hele mystieke wereld achter schuilt. Een wereld die te maken heeft met milieu, opvoeding en ervaringen die in het verleden hebben plaatsgevonden. Vooral hun houding in de huidige wereld is treffend weergegeven. Zo zien we een stel mensen dat zich moeilijk kan verplaatsen in het leven van anderen en al helemaal niet in de leefwereld van jongeren. Het is knap geschreven want de verbeelde situaties zie je als het ware voor je ogen gebeuren, bijvoorbeeld als het echtpaar de biblotheek bezoekt en als schoolgaande kinderen de weg van de oude fietser blokkeren . Waar gebeurt dat niet en hoe waren we zelf in onze jeugd ? Precies zo ! De spanning van de afloop van het verhaal is ook knap geregisseerd. Je verplaatst je in de bezorgde hoofdpersoon die zich heel edelmoedig tot aan het einde toe - met wisselende support van zijn vrouw, dat wel
Het verhaal dat verteld werd
Makkelijk te lezen boek over een vorm van ongewone vriendschap, over vertrouwen, over volharding, over geduld, over de onbekende die jij misschien ook zomaar kunt ontmoeten, over hoe een leven kan verlopen...
Makkelijk leesbaar
Fijn papier
herkenbaar
Een fijn leesbaar boek; heel herkenbaar en vaak ook aandoenlijk. Het helpt mee om voor de hand liggende vooroordelen wat te beteugelen. Ook laat het zien hoeveel mensen er in de weer zijn met het zich bekommeren om anderen - ook al gaat dat soms tegen het eigen gevoel en gezond verstand in.
Noaberschap in Emmen (Bron: https://deleesclubvanalles.nl/book-review/tante-lobelia/ )
Schrijver C.J. Tempelman navigeert in dit charmante boek van begrafenis naar begrafenis. Na de eerste begrafenis wordt teruggegrepen op het verleden, hoe de relaties tussen de ik-figuur en tante Lobelia tot stand zijn gekomen.
De ik-figuur van het boek en zijn vrouw Judith verhuizen vanuit de drukke stad naar het rustige Emmen, waar zij kennis maken met de curieuze familie Woudman, Arnold en Lobelia. Curieus, omdat zij nooit koffie drinken thuis, omdat zij een volgepakt huis hebben, omdat zij altijd klagen over stadsbewoners en jongeren, omdat het altijd lang duurt voordat zij de deur open doen, omdat zij vaak bij de Jumbo er op aansturen de ‘4e wachtenden korting’ te krijgen. (Bij de Jumbo krijg je je boodschappen gratis wanneer je de 4e wachtende bent in de rij voor de kassa.)
De ik-figuur neemt zijn ‘noaberschap‘ met de Woudmannen zeer serieus. Hij bezoekt hen dan ook steeds vaker. Hij noemt hen de Woudmensen, maar zij blijken in werkelijkheid Woutman met een t te heten. Dit vond mijnheer Woutman te veel op een taalfout lijken.
Ieder hoofdstuk van dit boek heeft een eigen afgerond thema, zodat het lijkt alsof het allemaal korte verhalen zijn, toch is het een hele samenhangende roman.
Een enkele keer gaan de ik-figuur en zijn vrouw de stad in met de Woutmannen en dat is een avontuur op zich. De ik-figuur wordt in vertrouwen genomen wanneer de heer Woutman overlijdt en Lobelia door de notaris als wilsonbekwaam wordt weggezet. Er is een heel gedoe rond de erfenis. Uiteindelijk wordt Lobelia opgenomen in een verzorgingshuis, waar zij de rest van haar leven slijt. Zij blijft even curieus.
Tante Lobelia is een dun boek, maar leest heel prettig en leuk dat het zo oer-Nederlands in Emmen speelt. De aankondiging op de achterflap: “van de meest simpele, de meest ingewikkelde, de meest tegenstrijdige mens, die ik ooit heb gekend” is zeer raak.
Zie hiervoor https://www.boekenbestellen.nl/boek/tante-lobelia/25530
Ik citeer:
Wat een Leuk boek
Leuk is niet het goede woord. Het is meer dan dat. Méér mensen met het relativerend vermogen van de ik-figuur en de wereld zou er mooier uitzien. Een heerlijk boek met humorische, empathische observaties. Het deed me een beetje denken aan Simon Carmiggelt. Mensen observeren maakt ze opeens boeiend.
Van harte aanbevolen
Net als het vorige boek 'Het Kantoor' berust ook 'Tante Lobelia' met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet geheel op fantasie. Het verhaal geeft mijns inziens een duidelijk beeld van het denken en doen van de auteur, voortkomend uit bestaande situaties, die ongevraagd op zijn pad komen. De relativerende humor en het daaruit voortvloeiende schitterende taalgebruik met verrassende zinsconstructies maakt het lezen van het boek tot een waar genot. Humor, die onhanteerbare situaties hanteerbaar maakt. Humor, die je doet glimlachen, maar ook aanzet tot nadenken en je bij de vraag brengt: "Hoe zou ik in een dergelijke situatie gehandeld hebben?" Dus humor 'in optima forma'. Je proeft niet alleen verantwoordelijkheidsgevoel of plichtsbetrachting, maar vooral empathie - soms door weerzin heen - voor de naar geluk zoekende. 'misdeelde Einzelgänger', culminerend in tante Lobelia's woorden: "Dat blijft bestaan, wat in liefde is gedaan ... !"
Mooie observaties
Genoten v n dit boek, vooral omdat ik de auteur persoonlijk ken. Zijn rake observaties en licht ironisch commentaar leveren een vermakelijk en indringend portret op v AN een ogenschijnlijk wereldvreemd echtpaar.
Boeiende roman met een bijzondere afloop
De auteur van het boek “ Tante Lobelia “ verstaat de kunst om je als lezer te blijven boeien. Ogenschijnlijk krijg je te maken met een ouder echtpaar dat er een eigenzinnig leven op na houdt. Naderhand blijkt dat er toch een hele mystieke wereld achter schuilt. Een wereld die te maken heeft met milieu, opvoeding en ervaringen die in het verleden hebben plaatsgevonden. Vooral hun houding in de huidige wereld is treffend weergegeven. Zo zien we een stel mensen dat zich moeilijk kan verplaatsen in het leven van anderen en al helemaal niet in de leefwereld van jongeren. Het is knap geschreven want de verbeelde situaties zie je als het ware voor je ogen gebeuren, bijvoorbeeld als het echtpaar de biblotheek bezoekt en als schoolgaande kinderen de weg van de oude fietser blokkeren . Waar gebeurt dat niet en hoe waren we zelf in onze jeugd ? Precies zo ! De spanning van de afloop van het verhaal is ook knap geregisseerd. Je verplaatst je in de bezorgde hoofdpersoon die zich heel edelmoedig tot aan het einde toe - met wisselende support van zijn vrouw, dat wel
Het verhaal dat verteld werd
Makkelijk te lezen boek over een vorm van ongewone vriendschap, over vertrouwen, over volharding, over geduld, over de onbekende die jij misschien ook zomaar kunt ontmoeten, over hoe een leven kan verlopen...
Makkelijk leesbaar
Fijn papier
herkenbaar
Een fijn leesbaar boek; heel herkenbaar en vaak ook aandoenlijk. Het helpt mee om voor de hand liggende vooroordelen wat te beteugelen. Ook laat het zien hoeveel mensen er in de weer zijn met het zich bekommeren om anderen - ook al gaat dat soms tegen het eigen gevoel en gezond verstand in.
Noaberschap in Emmen (Bron: https://deleesclubvanalles.nl/book-review/tante-lobelia/ )
Schrijver C.J. Tempelman navigeert in dit charmante boek van begrafenis naar begrafenis. Na de eerste begrafenis wordt teruggegrepen op het verleden, hoe de relaties tussen de ik-figuur en tante Lobelia tot stand zijn gekomen.
De ik-figuur van het boek en zijn vrouw Judith verhuizen vanuit de drukke stad naar het rustige Emmen, waar zij kennis maken met de curieuze familie Woudman, Arnold en Lobelia. Curieus, omdat zij nooit koffie drinken thuis, omdat zij een volgepakt huis hebben, omdat zij altijd klagen over stadsbewoners en jongeren, omdat het altijd lang duurt voordat zij de deur open doen, omdat zij vaak bij de Jumbo er op aansturen de ‘4e wachtenden korting’ te krijgen. (Bij de Jumbo krijg je je boodschappen gratis wanneer je de 4e wachtende bent in de rij voor de kassa.)
De ik-figuur neemt zijn ‘noaberschap‘ met de Woudmannen zeer serieus. Hij bezoekt hen dan ook steeds vaker. Hij noemt hen de Woudmensen, maar zij blijken in werkelijkheid Woutman met een t te heten. Dit vond mijnheer Woutman te veel op een taalfout lijken.
Ieder hoofdstuk van dit boek heeft een eigen afgerond thema, zodat het lijkt alsof het allemaal korte verhalen zijn, toch is het een hele samenhangende roman.
Een enkele keer gaan de ik-figuur en zijn vrouw de stad in met de Woutmannen en dat is een avontuur op zich. De ik-figuur wordt in vertrouwen genomen wanneer de heer Woutman overlijdt en Lobelia door de notaris als wilsonbekwaam wordt weggezet. Er is een heel gedoe rond de erfenis. Uiteindelijk wordt Lobelia opgenomen in een verzorgingshuis, waar zij de rest van haar leven slijt. Zij blijft even curieus.
Tante Lobelia is een dun boek, maar leest heel prettig en leuk dat het zo oer-Nederlands in Emmen speelt. De aankondiging op de achterflap: “van de meest simpele, de meest ingewikkelde, de meest tegenstrijdige mens, die ik ooit heb gekend” is zeer raak.
1
Reageer op deze recensie
