Liefhebber of niet?

De liefhebbers van Brecht Evens werd in 2011 gepubliceerd door Oogachtend dat bekend staat om zijn strips, graphic novels en andere geïllustreerde werken. Het werd geschreven en geïllustreerd door de prijswinnende en internationaal geprezen auteur en illustrator Brecht Evens. Hij neemt je mee in een verhaal over de wirwar van menselijk gevoelens die soms even mooi als verontrustend kunnen zijn. Dit verhaal is bijgestaan door zeer kleurrijke waterverf schilderijtjes die het verhaal versterken.
De auteur hanteert een bepaalde stijl van schrijven en tekenen die alleen hij kan hanteren. Dit komt waarschijnlijk door zijn verleden. Hij kwam namelijk in contact met drugs zoals MDMA en LSD die beide psychedelische effecten hebben, hij leed ook aan een psychose die hem tot de verste uithoeken van wereld dreef. Al deze levenservaringen zijn terug te vinden in zijn werken, ook dit werk.
Het hoofdpersonage is een kunstenaar genaamd Pieterjan. Hij wordt door een organisator van een biënnale uitgenodigd om er te komen werken met andere kunstenaars om iets mooi te creëren. Al snel leert hij de anderen kennen en wordt hij de leider van het project. Het verhaal op zich blijft kleinschalig het zijn een paar mannen die samen aan een groot project werken en dit vind ik wel fijn omdat het niet altijd een uitvergroot episch verhaal moet zijn.
Ik vond de relaties soms wat onnatuurlijk aanvoelden zoals die tussen Pieterjan en Cleo. Ze is een meisje die nog maar 17 jaar is en Pieterjan is een man die al ouders dan dertig is ,maar toch leren ze elkaar goed kennen en krijgen een oncomfortabele relatie omwille van het leeftijdsverschil. Hij maakt ook gebruik van andere personages om zijn zin te krijgen. Ik denk dat het de bedoeling van Evens was om Pieterjan een man te maken die niet altijd oprechte bedoelingen heeft. Dit getuigt van een groot inzicht van de auteur om een intrigerend hoofdkarakter te creëren. De andere karakters daarentegen vond ik te karikaturaal en bombastisch voorgesteld. Ze hebben allemaal één karaktereigenschap dat steeds benadrukt wordt zoals de zwakzinnigheid van Valentijn en Kristof die niet kan stoppen met praten.
Doordat je het kan uitlezen in een uurtje wordt er natuurlijk gebruik gemaakt van tijdsprongen, maar het tempo verschilt toch drastisch doorheen de graphic novel. In het begin van het verhaal gaat het heel snel en heb je bijna het gevoel dat je pagina’s overgeslagen hebt, maar tegen het midden van het verhaal daalt het tempo en vond ik het aangenamer om te lezen doordat je meer kan volgen wat er gebeurde.
Er werd gewerkt met waterverf dat heel lichte kleuren maakt en daardoor rust uitstraalt. Er werd niet gewerkt met vakjes of tekstballonnen en ik vind dit een zeer goede keuze van de auteur want dit zorgt ervoor dat de pagina’s opnieuw een soort van rust uitstralen met uitzondering van de grote kunstwerkjes (want zo kan je ze wel noemen) die 2 volledige pagina’s innemen waarin je kan blijven zoeken naar kleine details.
De grote uitblinker van de graphic novel vind ik de illustraties die soms op zich kunnen staan als echte kunstwerkjes en niet zozeer het verhaal omwille van het soms nonsensicale en zwak plot. Ik zou het dus aanraden als je eens kennis wil maken met graphic novels maar niet als je een verhaal wilt waarin je je kan verdiepen. Ik zit dus ergens tussen een liefhebber en geen liefhebber.