De omslag geeft een dure indruk. Met grote gouden letters GELD op een zwarte achtergrond. Deze misdaadroman van Jef Geeraerts staat op zich. Geen politieduo dat de moord oplost. Het verhaal is niet ingewikkeld. Geen ver doordachte constructies. Op het moment dat de misdaden zich voordoen weet je wie en waarom. Enkel uit het verleden duiken soms verrassingen op. De schrijver heeft terdege onderzoek gedaan naar BPD. De tekening die hij maakt van Pearl roept even goed verdriet als kwaadheid op. In 43 soms korte, soms langere hoofdstukjes volgen we de twee hoofdrolspelers. Korte zinnen, beschrijvingen in detail laten ons genieten van Geeraerts mening over de maatschappij. Hij laat wel wat 'ongestrafte' zaken op het scherm verschijnen zoals zwart geld circuits. De manier van het rekruteren van tipgevers door de politie geeft ook tot denken. En het leven in hun apart wereldje van de ordediensten is ook niet bijster positief. Niet voor niets wordt Geld met een hoofdletter geschreven. Zoals God wordt het aanbeden en heeft het een (soms perverse) macht. Het einde van het verhaal laat je met een onvoldaan gevoel achter. Wat met Pearl gebeurt is te simpel om al de anderen zomaar zonder gevolgen te laten. Buiten het immens verdriet voor CYD natuurlijk. Kortom, een typisch J.G. werkstuk waarvan je kan genieten.