Spannend maar weinig diepgang

Ik heb het boek ‘Kom dichterbij’ van Sara Gran gelezen. Ik werd niet meteen aangesproken door de cover maar de korte inhoud overtuigde me binnen de minuut. Ik ben niet zo’n grote fan van de cliché romans, ik lees veel liever een goede thriller of een eng horrorverhaal. Dit boek paste perfect binnen mijn selectiecriteria. Sara Gran is geboren in 1971 en woont in Brooklyn. Ze schrijft in het Engels maar veel van haar boeken zijn vertaald naar het Nederlands, waaronder ‘Kom dichterbij’. Ze heeft 6 boeken geschreven waaronder een 3-delige reeks. ‘Kom dichterbij’ past zeker in haar werk omdat ze graag spannende verhalen schrijft. Al haar uitgegeven boeken zijn thrillers, ze houdt zich dus zeker aan één schrijfstijl. In de korte inhoud wordt eigenlijk niet veel informatie prijsgegeven en kan je niet aflezen hoe het verhaal zal evolueren. Je begint te lezen en komt steeds nieuwe dingen te weten die niet in de korte inhoud stonden en je dus niet had verwacht. Het verhaal gaat over Amanda die ontdekt dat ze bezeten is door een kwaadaardige geest en hier vanaf probeert te komen.

‘Kom dichterbij’ leest heel vlot, ik ben er in begonnen en enkele dagen later had ik het al uitgelezen omdat ik zo werd meegetrokken in het verhaal. Je wilt voortdurend weten wat er zich in het volgende hoofdstuk afspeelt en kan dus niet stoppen met lezen. In dit boek is er 1 verhaalaspect, namelijk dat van Amanda, het hoofdpersonage. De lezer beleeft het verhaal zoals het hoofdpersonage het meemaakt het meemaakt, we zien de situaties dus door haar ogen. Het verhaal begint meteen stevig. Er wordt al snel duidelijk wat er aan de hand is en dit wordt steeds verder uitgewerkt. Het boek blijft tot op de laatste pagina spannend omdat je niet weet hoe het zal eindigen. Wat ik wel moeilijk vond was dat er eigenlijk één vertelperspectief was, maar dat er wel twee mensen in één persoon zaten omdat het gaat over een bezeten vrouw. Je ziet het verhaal dus door Amanda’s ogen, maar toch speelt er nog een tweede persoon mee die de acties van Amanda beïnvloedt. Ik denk dat de schrijfster dit verhaal heeft geschreven omdat ze wou choqueren. Demonen en duiveluitdrijving lijkt allemaal een ver van ons bed show, maar hier laat ze zien dat het ons evengoed zou kunnen overkomen. Amanda is een doodnormale vrouw zoals vele en toch overkomt het haar. Ze maakt het eng doordat ze heel erg inspeelt op onze emoties. Amanda is overduidelijk heel erg bang en de schrijfster probeert deze schrik over te brengen op ons. Ik leefde me heel erg in in het hoofdpersonage omdat ik zelf ook verschrikkelijk bang zou zijn en niet zou weten wat ik moet doen. Dit maakt het extra spannend om te lezen. Ik heb niet echt iets uit het boek geleerd maar ik ga wel twee keer nadenken als ik een kloppend geluid hoor in mijn huis.
De boodschap die ik eruit meeneem is dat er elk moment iets verschrikkelijks kan gebeuren, zelfs als het stilletjes aan opbouwt. Amanda had eerst niet door dat ze bezeten was omdat ze de rode vlaggen niet serieus nam. Later wenste ze dat ze deze niet had genegeerd en er iets aan had gedaan voordat het te laat was.

Ik vond het een goede thriller, zonder meer. Ik kon me zeer goed identificeren met het hoofdpersonage Amanda doordat haar manier van denken erg gedetailleerd was uitgelegd. Het boek kwam vrij snel op gang doordat het al vanaf de eerste pagina’s spannend was. Wat mij wel stoorde was dat ik af en toe niet wist wie welk moment meemaakte in het verhaal. Het boek gaat over een bezeten vrouw maar net doordat er twee personen in één vastzaten maakte dit het moeilijk om te kunnen volgen wie nu wat deed en op welk moment er werd overgeschakeld. Dit werd soms niet zo gedetailleerd uitgelegd. Ook werden er naar het einde toe meer en meer tijdspannes gelaten. Zo verstreken er opeens 2 maanden zonder dat er ook maar één woord aan was vuilgemaakt. Het lijkt wel alsof de schrijfster het boek zo snel mogelijk af wou hebben, zonder al te veel details te vertellen. Ook het einde vind ik eerder teleurstellend, ik had er veel meer van verwacht. Het einde heeft totaal geen diepgang meer en is niet meer spannend. Als ik de laatste 10 pagina’s niet meereken, vond ik het al bij al een goed boek om te lezen.