Een beetje teleurstellend

Dit boek kan op twee manieren worden gelezen. De eerste manier is door de werkelijke gebeurtenissen los te laten en je over te geven aan de fictie. Het werkelijke verhaal heeft iets ongelofelijks waardoor het al iets weg heeft van en filmplot of een boek. Als je het boek op deze manier benaderd denk ik zeker dat het een goed verhaal is met een spannend plot en een verrassend einde.

Ik kon de werkelijke gebeurtenissen niet vergeten. Veel personages in dit boek zoals de politici maar ook alle andere personen die een rol spelen in het leven van Pim Fortuin hebben allemaal hun karakteristieke eigenschappen behouden, details zijn veranderd maar iedereen is goed herkenbaar. Zo ben ik onder andere tegen gekomen: de butler, de chauffeur, de hondjes, Mat Herben en de andere partijgenoten, Harry Mens, Theo van Gogh en journalist Frits Wester. Helaas zijn bij sommige van bovenstaande personen eigenschappen toegevoegd die naar mijn mening niet reëel zijn. Een in werkelijkheid zeker sluwe persoonlijkheid verandert in het boek in een moordlustig type met zeer veel daadkracht en dat kan er bij mij niet in. Om de clou niet te verklappen zal ik hierover niet meer over zeggen, maar dat bijvoorbeeld vond ik jammer.

Wat ik storend vond, maar helaas zie je dat bij veel schrijvers, is dat het verhaal heel zorgvuldig wordt opbouwd en veel aandacht wordt besteed aan de verhaallijn en de karakters maar het einde wordt afgeraffeld. Het lijkt wel of de afspraak is geweest dat het boek niet meer dan een aantal pagina’s mag bevatten en dat ineens tien pagina’s voor de laatste de haast toeslaat. Dat is jammer want dit doet de opgebouwde spanning geen goed en blijft de lezer teleurgesteld lezer achter.