De brieven die verloren gingen

De dag van vandaag gebeurt het niet meer zo dikwijls, maar in dit verhaal gebruikt men brieven om uit te drukken hoe ze zich echt voelen. ‘Het wordt spectaculair. Beloofd.’ is een boek geschreven door Zita Theunynck. Het is haar eerste liefdesroman die werd uitgebracht in 2017 bij de uitgeverij ‘Vrijdag’. Het boek werd een groot succes.

Het verhaal gaat over twee geliefden, die nooit echt durfden toegeven wat ze voor elkaar voelden.
Anna is een meisje die geen gemakkelijke jeugd heeft gehad. Haar vader heeft het gezin verlaten en niet veel later sterft ook haar moeder. Vanaf dat moment heeft haar oma altijd voor haar gezorgd. Leonard zijn moeder is ook op vroege leeftijd gestorven en hij woont samen met zijn vader en zijn kleine zus Klara. Anna en Leonard ontmoeten elkaar toevallig voor de eerste keer in de supermarkt. De vonk slaat meteen over en ze besluiten samen iets te gaan drinken. Dit is waar hun verhaal begon.
Anna vraagt aan Leonard of hij eens een brief naar haar zou willen schrijven. Hij beslist er meerdere te schrijven, maar hij wacht nog met ze te laten lezen door Anna.
In het begin van het boek kan de lezer alle brieven al lezen en zo kan men beginnen fantaseren over hoe het verhaal zou kunnen verlopen. De brieven komen doorheen het verhaal terug, waarbij we exact te weten komen wat er is gebeurd. Ze dienen dus als een houvast of als een basis van de verhaallijn. Op de cover van het boek is eveneens een envelop afgebeeld, wat al een tipje van de sluier oplicht dat de brieven een belangrijke rol zullen spelen in het verhaal. Zita Theunynck heeft zich aan geen enkel detail laten ontgaan.
De schrijfster speelt ook met de tijd. Het begin en het einde van het verhaal speelt zich af in het heden. Daartussen blikt men aan de hand van de brieven terug op wat er allemaal tussen hen is gebeurd om tot dat moment te komen waar ze in het heden nu zijn. Het is ook geen volledig doorlopend verhaal. Er worden namelijk enkel hoogtepunten gehaald uit de tijd die ze samen hebben beleefd en die momenten zijn ook te linken aan de brieven. Toch blijft het verhaal een echt samenhangend geheel. Zo kunnen we Leonard en Anna meevolgen als ze samen reizen, wanneer ze persoonlijke dingen uit hun leven delen met elkaar, hoe ze leuke momenten met elkaar beleven, maar ook hoe ze elkaar helpen door de moeilijkheden.
Niet alleen de tijd gebruikt ze op een creatieve manier, maar ook de vertelperspectieven. Doorheen het verhaal komen we alles te weten vanuit Leonards perspectief, maar wanneer je denkt dat het verhaal ten einde loopt, ontdekken we ook nog wat er door Anna haar hoofd ging. Op die manier worden er toch nog een paar delen van het verhaal verduidelijkt die daarvoor nog vage puzzelstukjes waren. Doordat de perspectieven van beide personages aan bod komen, wordt er nog meer samenhang gecreëerd.
De schrijfster heeft dus op een zeer creatieve en originele manier de lay-out van haar boek uitgewerkt. Zo maakt ze soms ook gebruik van verschillende lettergroottes om bepaalde zinnen te benadrukken.

Zita Theunynck is er zeker en vast in geslaagd om van een verhaal, waarvan je eerst zou denken dat het cliché en een typisch liefdesverhaal is, iets heel origineel te maken. Het verhaal speelt zich af in een moderne samenleving terwijl ze er ook ouderwetse elementen aan toevoegt zoals de brieven. Zo is het concept van het boek met aan de hand van de brieven het verhaal te vertellen zeer vernieuwend. Het lijkt op het eerste gezicht een simpel verhaal te zijn over twee personen die elkaar toevallig ontmoeten en van alles meemaken, maar hoe verder je in het verhaal terechtkomt, hoe meer je je realiseert hoe complex een relatie tussen mensen kan zijn. Het is een zeer mooi en puur verhaal met aangrijpende stukken dat sommige mensen ook wel zullen herkennen van in hun eigen leven. Dat maakt het boek ook zo realistisch. Zoals de titel het zelf zegt, het boek is spectaculair.