Ga mee op ontdekkingstocht

De Canadese Lori Lansens (1962) was scenarioschrijfster voordat ze begon met schrijven. Ze verhuisde van de stad naar de voet van de Santa Monica Mountains bij Los Angeles. In haar achtertuin wonen poema’s, coyotes en ratelslangen. Haar nieuwste roman De berg speelt zich af in zo'n omgeving. Eerder verschenen van haar hand De zusjes (2006) en Het verhaal van een vrouw (2010).

In Lansens romans staat de zoektocht van de hoofdpersonen naar zichzelf centraal. Hoofdpersoon in haar nieuwste roman De berg is Wolf, achttien jaar. Hij is op weg naar zijn laatste bestemming: de bergtop die uitkijkt over Palm Springs, Californië. Zijn doel is om een eind te maken aan zijn leven, nadat hij een aantal moeilijke gebeurtenissen achter de rug heeft. Op weg naar de top ontmoet hij drie bijzondere vrouwen die hij later op zijn tocht weer zal tegenkomen. Het doel dat ieder van hen voor ogen had met deze tocht verandert volkomen als de vier wandelaars verdwaald raken en vast komen te zitten op de berg.

Wolfs belevenissen op de berg worden afgewisseld met zijn herinneringen aan vroeger. Herinneringen die hem doen beseffen waarom hij leeft, en waarom dit leven waardevol voor hem is. Het zijn z'n levenslessen. Als lezer leef je daarin mee met Wolf – en de puzzel die hem (en de lezer) wordt voorgelegd.

Lori Lansens is naar eigen zeggen geen bergbeklimmer, maar een natuurliefhebber is ze wel. Dat blijkt uit de manier waarop ze die omschrijft: met eerbied en bewondering. Observerend, gedetailleerd en puur, als in: “De lucht werd donkerder toen ik tussen de hoog oprijzende naaldbomen door wandelde, over rivieren van keien, langs gigantische stukken plat wit steen, kunstzinnig gerangschikt door willekeurige natuurelementen”.

Deze roman is anders dan je in eerste instantie denkt. Het is niet de zoveelste avonturenroman over zoekgeraakte wandelaars, maar een ontdekkingstocht met inhoud. Niet alleen voor de personages uit het verhaal, maar ook voor de lezer zelf: hoe ga je dit verhaal in, hoe neem je het tot je (in welke lagen verdiep je je) en wat neem je eruit mee? 'Kijk' je verder dan de letters op papier? Stel je voor dat jij een van de hoofdpersonages bent, wat heb jij dan te leren op dit moment?

De auteur weet de aandacht van de lezer te trekken én vast te houden doordat ze de spanning opvoert. Je raakt als vanzelf gebiologeerd door de personages en hun handelen, doordat Lansens steeds kleine beetjes informatie weggeeft op zo’n manier dat het je interesse wekt. Mysterieus, gevaarlijk, emotioneel. De richting van het verhaal verandert continu. Zowel letterlijk - het pad dat de hoofdpersonen volgen - als figuurlijk. Je denkt bijvoorbeeld te weten hoe iemand zal reageren, maar wordt telkens geconfronteerd met het feit dat je het niet weet, kon weten of zult weten. Het gaat volkomen anders dan je denkt. Onvoorspelbaar, net als de natuur.

Lansens integreert de natuur in de thematiek van haar personages. Zij staan niet los van de natuur, maar zijn er onderdeel van. Hoe dieper ze in het woud op de berg (ver)dwalen, hoe dreigender dat wordt. Hetzelfde gebeurt met de verhaallijn: er ontstaan meer spanningen tussen de personages.  Doordat het relaas zo beeldend en observerend is geschreven, vanuit de ervaring, kan het voor de nauwkeurige lezer onduidelijk zijn wat er nou eigenlijk beschreven wordt. De schrijfster zag alles voor zich tijdens het schrijven, maar de lezer heeft niet dat beeld in zijn hoofd.

De berg is een mooi, ontroerend verhaal over mensen die handelen uit liefde. Het spoort je aan om vanuit je veilige positie als lezer in gedachten naar de berg te gaan, en daar de confrontatie met jezelf aan te gaan. Improviseer en laat los. Geef je over aan de elementen. Wat blijft er dan over? Wat ontstaat er, wat krijg je er voor terug?