Recensie "Het normalisatiebureau" van Auke Hulst

Ik las het kortverhaal ‘Het Normalisatiebureau’ geschreven door Auke Hulst. Het komt uit de verhalenbundel ‘Als dit zo doorgaat’, geschreven in 2020. Verschillende Nederlandse schrijvers delen hierin verhalen over de mogelijke toekomst van onze samenleving. Het verhaal gaat het over een wereld waarin men mensen die anders zijn en anders denken proberen te “genezen” door ze te normaliseren. Ze willen een perfecte en gehoorzame maatschappij creëren. Het hoofdpersonage raakt zijn vrijheid en persoonlijkheid kwijt omdat hij in een wereld leeft waar alles wordt gecontroleerd. De verhalen uit de bundel zijn eigenlijk een soort waarschuwing voor de lezer. Het roept op om na te denken over onze huidige politiek en sociale keuzes.

Wat mij opviel aan het verhaal is dat het een erg herkenbaar idee is. Het normaliseren van mensen klinkt misschien overdreven, maar eigenlijk is het heel herkenbaar. Het gaat over hoe we omgaan met mensen in de maatschappij die anders zijn dan de rest. Het zet de lezer aan het denken over hun vrijheid en identiteit. Het laat zien hoe hard de maatschappij kan veranderen als er te veel aandacht gehecht wordt aan “meedoen” of “normaal zijn”. Dit weerspiegelt zich in de echte wereld. Het doet je nadenken over vragen zoals “Hoe vrij zijn we eigenlijk wanneer iedereen moet doen aan dezelfde voorwaarden?” of “Wat betekent het om jezelf te zijn?”.

Het verhaal deed me erg denken aan andere boeken zoals ‘Fahrenheit 451’ van Ray Bradbury en ‘1984’ van George Orwell. In deze boeken gaat het over een samenleving in de toekomst waarin de overheid alles controleert, net zoals het normalisatiebureau. Het gaat over mensen die hun persoonlijkheid verliezen en over hoe alle mensen hetzelfde moeten zijn en denken.

In het verhaal hing ook een bijzondere sfeer. Ik had het gevoel dat er iets niet klopte in en dat maakte me nieuwsgierig.

Hoewel ik vind dat het boek een sterke boodschap heeft, zijn er ook minder sterke kantjes. Naar mijn mening gebeurt er niet veel, waardoor het verhaal soms traag aanvoelt. De personages blijven erg oppervlakkig. Daardoor leefde ik moeilijker mee met het hoofdpersonage. Ook was het volgens mij interessant geweest om meer te weten over ‘het normalisatiebureau’. Nu blijft dit slechts vaag en afstandelijk. Dit maakt het moeilijk om je er iets bij voor te stellen.

Over het algemeen vond ik ‘Het Normalisatiebureau’ een interessant kortverhaal. Het laat je nadenken over onze huidige samenleving en de politiek. Ondanks dat het verhaal soms wat traag is en de personages afstandelijk blijven, vind ik het een goede waarschuwing tegen een toekomst waarin vrijheid en persoonlijkheid verdwijnen. Het is een verhaal dat je echt aan het denken zet.

Hulst, A. (2020). Het normalisatiebureau. In M. Lucas (Red.), Als dit zo doorgaat (pp. 235–245).