De kracht van Althilt!

Afgelopen dagen heb ik ‘Het Lot van Althilt’ gelezen, een historische thriller van Arne Hempenius. En wat voor thriller, de spanning is nooit aflatend. Onze heldin Althilt is een meisje waar je meteen van houdt. Het onrecht wat haar keer op keer wordt aangedaan doet de nekharen opkrullen, dat begint meteen met de boottocht van Frisia naar Hedeby. De overkoepelende verhaalijn is een oude raadselachtige vete. Fragmenten worden gevlochten door het lopende verhaal in zogenaamde ‘reizen’ van onze hoofdpersoon, die over bovennatuurlijke krachten lijkt te beschikken. Zo denkt de buitenwereld (gelukkig) er af en toe over. Ze wil daar in haar hart niets van weten. Waarschijnlijk is ze vooral heel slim in het combineren van de dingen die ze waarneemt en die haar verteld worden. Naast de hoofdlijn, is het een ‘roadmovie’, ze vaart en rijdt ze naar allerlei bestemmingen die ieder voor zich voor een jonge vrouw allerlei gevaren opleveren. Niet altijd komt ze daar zonder kleerscheuren uit tevoorschijn. En dan natuurlijk het thema van het volwassen worden. De heldere bron is vervuild zegt de zieneres Bryndis als ze terugkomt in Hedeby. Ultiem verraad verandert mensen. Al blijft Althilt een prettig persoon als ze haar jeugdige onbevangenheid heeft verloren.
Het verhaal is dus adembenemend.
Daarnaast krijgt de lezer door prachtige vondsten en details een heerlijk inzicht in de handel en nijverheid in plaatsen zoals Hedeby, Ribe en Dorestad in de achtste eeuw. Je leeft tussen de mensen op de kades en in de schepen. Het Futhark dat sommige mensen kunnen lezen, speelt een cruciale rol. Niet iedereen kan het runenschrift lezen, en het heeft magische krachten. Ik kon het zo gauw ook niet altijd lezen, maar achterin het boek vind je de letters alfabetisch. Alle gebeurtenissen doen zeer authentiek aan. Het blijft toch prettig te lezen, want je snapt wat de woorden betekenen zonder dat je ze op hoeft te zoeken (wat wel kan met het woordenlijstje). Bovendien kan Hempenius prachtig helder schrijven. Ik heb het boek verslonden.
Dan nog even de bijzondere ik-persoon. Hempenius moet wel van vrouwen houden, zo groot als zijn inlevingsvermogen is in deze jonge vrouw Althilt en zoals hij wenst houden wij lezers allemaal van haar.