Wat moet ik nu geloven?

In het jaar dat AI een enorme groeispurt lijkt te hebben gemaakt en het echte soms niet meer van het onechte te onderscheiden is, laat Stam je op bijna elke pagina weer twijfelen: klopt dit wel? Wie moet ik nu geloven? De verdwijning van Sieger Somerman is een boek dat je moeilijk kunt wegleggen, juist omdat die vragen worden opgeroepen: hopelijk geeft de volgende pagina het antwoord. De schrijver weet heel goed emoties aan te spreken, je wil je als lezer soms bijna mengen in gesprekken om de personages bij te staan. Waar deze spanning je de bladzijdes laat verslinden, zitten er naar mijn mening een aantal losse eindjes in verhaallijnen die het voor mij soms als onaf laten voelen, misschien wel met opzet? Het verhaal inclusief zijn losse eindjes geven de fantasie vrij spel; soms inspirerend, soms onbevredigend. Al met al is De verdwijning van Sieger Somerman een prikkelend boek en heeft Jori Stam me weten te boeien met zijn schrijfkunst.