Uitgeverij Flevodruk heeft met het uitgeven van een aantal boeken van Ankie Schol in ieder geval op de Waddeneilanden een verkoophit. De bezoekende toeristen lijken het interessant te vinden om te lezen over gevallen van moord en doodslag, die zich op herkenbare plaatsen afspelen. Deze boeken spelen zich immers af op Terschelling en dit succesvolle gegeven heeft de uitgever ertoe verleid om hetzelfde succes in Harlingen na te willen streven.

Anneke Feenstra werd aangezocht om een thriller te schrijven die zich in Harlingen zou afspelen. Dat was een gedurfd plan omdat ze nog nimmer een boek had geschreven en het betekent dat de directie een scherp oog heeft voor onvermoede kwaliteiten. Of dat het juist een totaal onvermogen van diezelfde directie betekent.

Ik heb het boek voor u gelezen. Het boek begint met een soort omgekeerde flashback - een ‘flash forward’ als het ware - wanneer een stoffelijk overschot wordt ontdekt in een berg zout in een loods bij de Harlinger zoutfabriek. Na enige consternatie wordt langzamerhand het verhaal verteld hoe dit lijk in het zout terecht was gekomen. Een dierenarts, die behoorlijke depressieve gevoelens heeft omdat zijn huwelijk schipbreuk heeft geleden en bovendien ook nog een slechtlopende praktijk heeft, krijgt een knipperlichtrelatie met een vrouwelijke huisarts. Een tweede verhaallijn vertelt over de onderzoekingen van een journalist, die een voorzichtige relatie begint met een Harlingse schone. Beide invalshoeken worden langzaam naar elkaar toe geweven.

De schrijfster plakt op een aanstekelijke manier de zinnen aan elkaar. Het verhaal zelf stelt ietwat teleur. Het plot is wel erg mager en de psychologie van de hoofdrolspelers komt onvoldoende uit de verf. Tijdens het lezen bekroop mij zelfs het gevoel dat de schrijfster misschien iets te beschermd is opgegroeid en zich daardoor onvoldoende kon inleven in de reacties van professionals, zoals dierenartsen, artsen, journalisten en politiemensen. Ze reageren allen zoals een huisvrouw zou reageren. Meer onderzoek had een groot deel van dit gemis kunnen voorkomen.

En toch… Toch geloof ik dat een dergelijk boek zijn doelgroep niet zal missen. De groep lezers, die zich in hun dagelijks leven laten vermaken door een schrijver als Baantjer, zullen zich tijdens hun zonvakantie in Harlingen niet bekocht voelen wanneer ze Het gepekelde lijk lezen. Het boek levert pretentieloos vermaak en eigenlijk is dat precies waar de uitgeverij op doelde. Waarmee bewezen is dat de directie een scherpe kijk op hun doelgroep heeft.