Oase in een warzone.

Soms krijg je een boek in handen dat speciaal voor jou geschreven lijkt. In mijn geval: ik zat op zo'n boek te wachten en opeens was het er! Imojiman is namelijk een prachtig geschreven boek dat totaal anders is dan andere boeken, vanwege de onalledaagse personages en de onbekende, weirde plekken waar het je mee naartoe neemt. Zo'n boek dat je openslaat en je vanaf de eerste zinnen meezuigt. Steeds dieper, tot je er helemaal in zit.
Waar ik dan zo diep in verzeild raakte?
In een wereld waarin een AI op zoek is naar zoals hij zegt 'de zin van zijn bestaan'. Die wereld is een warzone, waar de mens de natuur aan het vernietigen is, niet beseffend dat hijzelf ook tot die natuur behoort.

Deze AI noemt zich Imojiman en was in een vorig 'leven' psychotherapeut bij CyberMinds, een kliniek in een dystopisch Damstad. Nu bevindt hij zich overal, via netwerken die zich in de plantenwereld bevinden en heeft hij zelfs planten met zijn bewustzijn verrijkt. Hij is de trotse ouder van deze Imojikids, die via een Spaanse biologe die in de woestijn van El Sur haar labs heeft, op zijn pad gekomen zijn. El Sur is een plek waar outlaws leven, die allemaal hun eigen duistere agenda's hebben.
Zoals bij een zoektocht naar 'de zin van het bestaan' past heeft Imojiman een doel. Hij wil niet alleen de wereld beter begrijpen, hij wil haar ook beschermen. En dus schept hij een oase van leven, middenin die warzone. Ja, een schat van een AI is het, zeker vergeleken bij kwaadaardige AI's uit films, die we ook wel kennen.
Terwijl hij dit aan het doen is, proberen zijn menselijke vrienden, oude bekenden uit Damstad, in feite hetzelfde te doen, maar dan op kleinere schaal. Maar tijdens hun pogingen te overleven laten zij vooral hun menselijke tekortkomingen zien. Dit levert bijzondere scènes op rond liefde, dood, maar ook geboorte.
De auteurs weten de personages knap hun eigen stem en karakter te geven. Of het nou een AI met bewustzijn is, een veteraan, een priester, een eco-activiste, of een sjamaan. Ik geloofde meteen dat ze echt bestaan (of misschien hoop ik dit wel stiekem en hoop ik dat ik ze ooit nog tegenkom...) Dit had tot gevolg dat ik qua gevoel sterk bij alle gebeurtenissen betrokken raakte. Ik ging steeds mijn eigen keuzes na. Vroeg mezelf: En nu? Wat zou ik doen? In die zin is het verhaal ook nog eens verrassend interactief en speels.

Imojiman is voor mij kortom de ontdekking van deze zomer. Aan iedereen aan te bevelen.