wanneer je hart in Egypte ligt

Ik begon aan dit boek met veel wantrouwen en ik denk dat dat legitiem was. Geschiedenis en met name Egypte zijn al vanaf mijn jeugd mijn grote liefdes. Als 12-jarige was een bezoek aan het rijksmuseum voor oudheden in Leiden het beste uitje dat je me kon geven en toen ik op eigen benen stond kon ik eindelijk mijn droomreis door Egypte maken. Tientallen boeken verslond ik over het land en ook de geschiedenis van de Egyptologie liet me niet koud met als hoogtepunt het verhaal van Howard Carter en Lord Carnarvon met de ontdekking van het ongeschonden graf van Toetanchamon. Ruim 100 jaar eerder was een Italiaanse ontdekkingsreiziger ze voorgegaan en heeft de weg vrijgemaakt voor deze archeologen. Giovanni Belzoni ontdekte de vallei der koningen en het boek van Machteld Kruijssen is geschreven vanuit het perspectief van de avontuurlijke echtgenote van Belzoni, Sarah Belzoni.
Na hun eerste kennismaking is een huwelijk snel beklonken en daarmee kiest Sarah heel bewust voor een rondtrekkend leven. Daarmee ontvlucht ze tevens haar familie en vooral haar vader die andere plannen voor haar had. De liefde tussen Giovanni en Sarah is verweven door het verhaal en wordt mooi in beeld gebracht. Het verhaal is een aaneenschakeling van reizen met daartussen korte tussenstops. De locaties worden meer dan uitstekend beschreven en ik was er meerdere malen van overtuigd dat de schrijver ter plekke aanwezig moet zijn geweest.
We zien Sarah groeien gedurende haar reis. Ze treedt steeds vaker op de voorgrond en mede dankzij haar man kan ze zich ontwikkelen. Als ik al ergens een minpuntje moet vinden dan mocht Sarah wel iets sneller zelfstandiger worden. De stap tussen redelijk volgzaam naar de beslissing om zelfstandig te reizen is voor mijn gevoel tamelijk abrupt hoewel het moment niet onlogisch is.
Je wordt meegezogen in het verhaal en je waant je regelmatig zelf op de Nijl of in een van de tempelcomplexen. Het nodige drama ontbreekt niet maar is altijd beschaafd. Ook dat helpt de geloofwaardigheid maar misschien had er af en toe wel een tandje bijgezet mogen worden of had Sarah net een tikkeltje stoerder mogen zijn. Wanneer ze een schot moet lossen met een revolver laat ze het schiettuig daarna van schrik uit haar handen vallen. Dat had van mij niet gehoeven.
Het boek kent een prima emotioneel einde en sluit af daar waar de reis begonnen was. In Engeland.
Als roman een fijn leesboek, als historische roman een meer dan uitstekend werk waarin zeer veel aandacht is besteed aan authenticiteit. Dat zit het verhaal nooit dwars en is altijd ten dienste van het verhaal en de sfeer. Sarah heeft mijn hart gestolen.