Een oorspronkelijk en boeiend fantasy-boek

Een oorspronkelijk en boeiend fantasy-boek van maar liefst 600 bladzijden te schrijven waarin de alinea's van begin tot eind sprankelend in elkaar overgaan, dat is auteur Karel van Spaendonck in "De wortels van de stad" naar mijn smaak overtuigend gelukt. In zijn verhaal staan twee mannen centraal die in hun fictieve onnozele stad tevergeefs naar antwoord zoeken op wezenlijke vragen waaraan geen enkele samenleving ontkomt wil ze stabiel blijven en overleven, zoals: "waar komen we vandaan?", "is onze aardse realiteit geschapen door bovenaardse werkelijkheid?", "wat is de oorsprong van de stad?". Beide hoofdfiguren besluiten dan ook hun licht elders op te steken en zo vergaren ze op hun hachelijke reis langs tal van spookselachtige imaginaire oorden uiteindelijk het inzicht dat ze zoeken.
Het boek is in mooie taal geschreven, blaakt van energie en levenslust; zelfs levenloze materie toont gedrag: "de zwaartekracht vergeet zijn werk te doen", "de schemer begint het grootzeil van de nacht te hijsen", "de weerklank krijgt een hese stem". Deze dynamische taal helpt de lezer alert te blijven om alle kennis in zich op te nemen die de reismakkers opdoen. Die informatie biologeert en maakt nieuwsgierig, maar is complex en niet zelden buitenissig. Een knappe compositie om dan in behapbare korte hoofdstukken een bulk aan losse eindjes op te dienen en die uiteindelijk aan elkaar gesmeed te krijgen in één verrassend coherent wereldbeeld.
Ik heb genoten van het boek waarbij - en nu steel ik een fraaie zinsnede daaruit - opwinding de klepel in mijn hart herhaaldelijk wist op te jagen.