Het trauma van een kind

In Bezonken Rood schetst Brouwers een indringend beeld van de Japanse kampen waar zoveel Nederlanders tijdens de oorlog terechtkwamen. Vooral de manier waarop een vijfjarige kind dit moest ondergaan, maakt duidelijk hoe diep en levenslang het trauma kan zijn. Alleen al het overleven van zo’n kamp lijkt een wonder. Waar sommige gevangenen kracht putten uit hun geloof, verloor Brouwers juist zijn religieuze houvast.

Wat ik minder goed begrijp, is waarom de schrijver na de oorlog geen contact meer had met zijn moeder. Heeft dit te maken met het feit dat hij later naar een internaat werd gestuurd?

Ook de verhaallijn rond zijn vroegere minnares Liza blijft voor mij wat onduidelijk. Hoewel haar aanwezigheid belangrijk lijkt voor Brouwers’ emotionele wereld, voelt haar rol in het geheel niet volledig uitgewerkt.