Recensie De hemelverdiener

Prachtig.

Verhaal dat bij mij woede opwekte toen de imam zich op schandelijke wijze schuldig maakte aan ongefundeerde haat jegens een goed mens en, nog erger, rassenhaat. Irritatie ook omdat de vader van Hayat zich als een lompe boer gedraagt, maar ook bewondering omdat diezelfde lompe boer toch eigenlijk wel zijn hart op de goede plek heeft zitten en zich zelf en zijn zoon graag bevrijd zou zien van het juk van het geloof en de sociale gemeenschap die dat juk in stand houdt. Sympathie voor de de door Hayat zo geliefde tante Mina. Ongeloof voor wat ze zich later allemaal aan laat leunen. Ongeloof ook voor wat Hayat zijn omgeving heeft aan gedaan in zijn onbenul. (Ja? Was het onbenul?) Maar blij was ik ook vooral. Omdat Hayat zich heeft kunnen losmaken van dogma's en gelukkig zijn eigen keuzes is gaan maken.

Zouden we allemaal moeten doen!