Churchill een fenomene mensenspeler

Boris Johnson schrijft geschiedenis, letterlijk en figuurlijk, met als thema Churchill. Churchill, een vaak onbegrepen tacticus, behept met vele nukken. Als je dit boek leest, misschien iets gekleurd door de sympathie van Johnson, besef je dat de wereld er wel eens heel anders had kunnen uitzien indien Churchill in 1940 in zijn oorlogskabinet een andere keuze had gemaakt. Een keuze die niet de zijnde was, maar wel op veel aanhang kon rekenen in de Engelse politiek van die dagen. Een keuze die bestond uit overgave aan de Duitsers om Engelse levens te redden. De sympathie voor Hitler ontbrak zeker niet in de hoogste Engelse kringen, temeer daar Hitler de confrontatie aanging met het rode gevaar uit Rusland. In dat licht is het niet zo gek dat prinses Elisabeth in het begin van de jaren dertig een hitlergroet bracht, iets waar de hypocriete Engelsen nu, in 2015, met afschuw aan refereren, maar als je het in de tijdgeest leest van de jaren dertig zoals Boris Johnson het beschrijft, helemaal niet afwijkend was van de standpunten van de Engelse elite. Schitterend boek, dat mijn beeld op Churchill positief heeft bijgesteld.