Bijen en een cassetteband

De bijenvader, het is een dun boekje, maar is het ook een boek die je in een avondje uit leest? Ik had verwacht dit boek wel in een avond uit te lezen, maar helaas is mij dat niet gelukt. Ik vond het verhaal lastig opstarten. Dit kwam vooral door alle namen, hierbij moet ik wel toegeven dat ik ontzettend slecht ben met namen.
Ook irriteerde ik mij aan het begin enorm aan de woordjes ‘stop’ in de tekst. Vooral doordat het er naar mijn mening veel te vaak in voor kwam. Maar nadat ik zo’n 1/4 van het verhaal had gelezen kende ik de personages wel en kwamen de woorden stop minder voor. Dit was voor mij het moment dat ik lekker in het verhaal zat, en lekker doorlas. Doordat het verhaal voor een groot gedeelte uit flashbacks bestaat gebeuren er een hele hoop gebeurtenissen, dit is ook zeker een reden waardoor je lekker doorleest. Hierdoor was ik snel bij het einde, maar om eerlijk te zijn was ik niet helemaal tevreden met het einde:
In het begin lag naar mijn mening de nadruk vooral op Henrico, maar aan het einde leken Lomme en Johanne haar broertje eerder de hoofdpersonen. Doordat het begin vooral op Henrico was gericht had ik graag een mooi moment met Henrico mee gemaakt (dat hij beter wordt oid), maar nu vind ik de nadruk aan het einde te weinig op Henrico liggen.

Ondanks deze kritiek vond ik het een leuk verhaal om te lezen en daarom beoordeel ik het met 3,5 ster.