Betoverende woorden voor de eenzaamheid

In de Tafel van Tarzan beschrijft Xander Jongejan een unieke correspondentie tussen Vader en Zoon. In deze brieven worden gebeurtenissen, gevoelens en gedachten blootgelegd, die de lezer zijn adem laat inhouden. Xander maakt hierbij gebruik van zijn taalkunst om de lezer vast te houden, de spanning op te voeren en diepere lagen te creëren. Het hoofdthema is de verstoorde ouder-kindrelatie, maar verschillende bijthema's gaat de auteur niet uit de weg. Hij heeft zich goed verdiept in de problematiek en zet de personages realistisch neer. Genuanceerd legt hij vast hoe een kind zich voelt als hij niet begrepen en gehoord wordt. De zinnen waren soms zo geformuleerd dat je vanzelf nauwkeuriger ging lezen. Als je niet oplet lees je de hoopgevende bijrollen over het hoofd. Hopelijk komt Xander na deze mooie debuutroman snel met een volgende roman. Dan heeft hij alvast één afnemer.

Andere publicatie Xander Jongejan;
wat zijn de bananen duur (poëziebundel 2017)