Ik had de eerste thriller (De Vijfde Colonne) van W.G. Van Dorian al gelezen en ik vond het concept verrassend nieuw. Korte schrijfstijl, gewaagd onderwerp en een goede thriller in fictie concept.
Deze tweede thriller (een vervolg op de eerste) vind ik persoonlijk beter: de schrijfstijl is wat minder kort door de bocht, maar wel snel. Voor mij is dit boek (evenals het eerste) dan ook een pageturner. Maar goed, als ik de eerste recensie lees, blijkt weer eens dat smaken verschillen. Wat je er ook van vindt, het is wel vernieuwend. Voor sommige lezers zal het even wennen zijn aan de vlotte schrijfstijl waarin karakters en situaties nauwelijks worden uitgediept, maar dat maakt wel dat je de kern van de boodschap steeds blijft zien.
De onderliggende boodschap in De Goddelijke selectie is duidelijk. Op provocerende wijze zet Van Dorian een verhaal neer dat korte metten maakt met de absoluutheid van religie. Hier geldt ook weer: je houdt er van of je vindt het te bot. Osho schreef ooit: "Degene die je een religie opdringt is je vijand." Daar lijkt dit verhaal vanuit te gaan. Ik kan me goed voorstellen dat veel mensen aanstoot geven aan de politiek incorrecte verhaallijn, maar deze vind ik juist uiterst verfrissend.
Hoewel De Vijfde Colonne als fictiethriller wat dichter bij de werkelijkheid staat dan De Goddelijke Selectie, zet Van Dorian ook hier weer een geheel eigentijdse, originele thriller neer.