Spanend tot de laatste bladzijde !

In de zilverweg volgen we het verhaal van Lelle, een vader die wanhopig naar zijn verdwenen dochter blijft zoeken. “Het kwam voor dat er mensen verdwenen, dat ze verblind werden en verdwaalden. Maar dat ze stierven wilde hij niet geloven”.
Of is het naast de hoop en niet willen geloven dat ze weg is, het schuldgevoel ? Omdat hij zijn dochter als laatste had gezien ? Hij de verantwoordelijkheid droeg ?
Tweede verhaallijn is het leven van Meja, een jonge vrouw die met haar moeder, wederom, verhuist naar een streek waar ze niemand kent en waar ze gaan wonen bij een man die in het dorp de geile Torbjörn wordt genoemd. Al snel naar haar komst ontmoet ze een jongen die haar de rust en ruimte geeft die ze al die jaren met haar moeilijke moeder en al haar kortstondige relaties niet heeft gehad.
Met het noorden van zweden als achtergrond volgen we de hoofdpersonen bij hun zoektocht; de een naar zijn verdwenen dochter, de ander naar rust en ontluikende liefde.
Door de afwisseling in de twee verhaallijnen is het boek van het begin tot het eind spannend. Elke keer werd ik op het verkeerde been gezet en vroeg ik me af wie meer weet dan hij/zij wil zeggen. De verdwenen dochter Lina als rode draad door het verhaal.
Later in het boek ontmoeten de twee hoofdpersonen elkaar; Lelle is leraar op de school van Meja.
Het verhaal wordt extra spannend als er weer een jong meisje verdwijnt, een meisje even oud als de al eerder verdwenen Lina en met dezelfde looks.

Voor liefhebbers van Scandinavische thrillers is dit boek een absolute aanrader !