Recensie Tweede adem

Schone kunsten vond ik al een erg aardig boek, deze was nog beter. Voordat je het weet zit je op pagina 300 . In het begin vond ik het vervelend dat er telkens suggesties naar het verleden, met name naar de spoorloze dochter Suzan, werden gemaakt. Maar gaande weg werd dat wel minder, dat onderdeel heeft een open einde dus zullen we in de derde ‘de Winter case’ wel weer tegenkomen. Verder is het vlot geschreven, het leest lekker weg en je wilt toch graag weten hoe het eindigt, wat tot het laatst een geheim blijft.