Never judge a book by...

Als leidster van een leesclub kreeg ik deze roman van uitgeverij Brevier gratis toegestuurd ter beoordeling. Zeg het de bijen, of naar het origineel: Telling the bees. De cover sprak me niet enorm aan, en een boek over bijen stiekem al helemaal niet. Maar wat moet, dat moet, dacht ik. En ik ben compleet omvergeblazen door dit geweldige boek. Wát een parel!

Het gaat over imker Albert Honig van 80 jaar, die op z’n oude dag plots zijn twee buurvrouwen dood aantreft. De rechercheur die hem in de maanden daarna blijft bezoeken en ondervragen, dwingt hem om de waarheid en geheimen onder ogen te zien die verborgen liggen onder jaren van zwijgen en ontkennen. Over liefde, angsten, waarheden en imkeren.

Ik hou van boeken waarbij we als lezer duiken in een bewogen leven van iemand die het al heeft geleefd. Huis van Herinneringen van Nicci Gerard is er ook zo een. Het personage van Albert wordt heel sterk neergezet door de Californische schrijfster Peggy Hesketh. Albert leidde een zeer eenzaam leven, is nooit echt buiten de muren van z’n huis geweest, behalve in zijn tuin. Want dáár staan alle bijenkasten. Zijn bijen, daar leeft hij voor. En hij weet er dan ook álles van. Ongevraagd heb ik ongelooflijk veel geleerd over bijen, en met plezier! Ik zie het als een cadeautje naast het lezen van een spannende roman die zich ontrafelt rondom de dood van de buurvrouwen. Zelfs in het ogenschijnlijk kalmste leven kan een intens gevoel van drama en passie verborgen liggen. En dan nog te bedenken dat de auteur hartstikke allergisch is voor bijen. In het kader van je zwakke punten omarmen, vind ik dit dan wel echt een meesterlijk debuut. Never judge a book by it’s cover…