Lezersrecensie
Het Rosie effect
Rosie en Don krijgen een baby!
Dit komt onverwachts voor Don en gooit zijn schema's en systemen aardig in de war.
Don (en de mensen om hem heen) twijfelen aan zijn kundigheden als vader.
Wat doe je dan als je Don Tillman heet? Juist, je gaat op onderzoek uit, leest er een hoop boeken over en maakt schema's.
Het resultaat is dat hij Rosie overlaadt met informatie waar zij niet op zit te wachten.
Dat ook vriend Gene bij Rosie en Don in hun appartement in new York komt wonen nadat zijn huwelijk is gestrand helpt ook niet mee.
Door de onderzoeken komt Don regelmatig in een lastig parket terecht en komt hij zelfs met de politie in aanraking wat weer tot de nodige hilarische situaties leidt.
Kan Rosie alle bemoeienis van Don behappen en kan Don het aan om vader te worden?
Naast grappige momenten zit er ook een serieuzere ondertoon in het verhaal. Don en Rosie worden beide geconfronteerd met het feit dat Don anders is dan anderen.
"Ik was defect, gehandicapt zelfs, niet in staat dingen te voelen die nodig waren voor normaal gedrag"
Voor mij de mooiste zin uit het boek, dit geeft perfect weer hoe Don soms worstelt met het "anders" zijn.
Het is al weer even geleden dat ik het Rosie project heb gelezen maar werd direct in het verhaal gezogen.
Het boek leest, net als het Rosie Project, lekker weg. Korte hoofdstukken en fijn taalgebruik.
Conclusie: een fijne feelgood roman die je hartelijk kan laten lachen maar ook een iets serieuzere ondertoon heeft.
Dit komt onverwachts voor Don en gooit zijn schema's en systemen aardig in de war.
Don (en de mensen om hem heen) twijfelen aan zijn kundigheden als vader.
Wat doe je dan als je Don Tillman heet? Juist, je gaat op onderzoek uit, leest er een hoop boeken over en maakt schema's.
Het resultaat is dat hij Rosie overlaadt met informatie waar zij niet op zit te wachten.
Dat ook vriend Gene bij Rosie en Don in hun appartement in new York komt wonen nadat zijn huwelijk is gestrand helpt ook niet mee.
Door de onderzoeken komt Don regelmatig in een lastig parket terecht en komt hij zelfs met de politie in aanraking wat weer tot de nodige hilarische situaties leidt.
Kan Rosie alle bemoeienis van Don behappen en kan Don het aan om vader te worden?
Naast grappige momenten zit er ook een serieuzere ondertoon in het verhaal. Don en Rosie worden beide geconfronteerd met het feit dat Don anders is dan anderen.
"Ik was defect, gehandicapt zelfs, niet in staat dingen te voelen die nodig waren voor normaal gedrag"
Voor mij de mooiste zin uit het boek, dit geeft perfect weer hoe Don soms worstelt met het "anders" zijn.
Het is al weer even geleden dat ik het Rosie project heb gelezen maar werd direct in het verhaal gezogen.
Het boek leest, net als het Rosie Project, lekker weg. Korte hoofdstukken en fijn taalgebruik.
Conclusie: een fijne feelgood roman die je hartelijk kan laten lachen maar ook een iets serieuzere ondertoon heeft.
1
Reageer op deze recensie