zoektocht van een loser naar zingeving...

Djoeke van ‘t Hull, een sociaal geïsoleerde jongeman, die niet schuilt voor zelfkritiek en in ieders reactie hierop een bevestiging van zijn treurigheid ziet, krijgt van een oom (getrouwd met zijn tante die niet zo lang meer heeft) de vraag of hij op hun vakantiehuisje wilt passen, totdat zij heen is gegaan...

Het betreft Chalet 152, gelegen op een vervallen vakantieparkje ‘t Ezeltje in de zuidelijke Randstad, waar Djoeke zich evenmin op zijn plaats voelt...
In de hoop meer onder de mensen te komen, schrijft zich in voor vrijwilligerswerk op het park...
Zijn klus wordt lantaarnpalen op het park opknappen door een poetsbeurt en een likje verf...
Dit doet hij met verve, ook al blijft in eerste instantie enige sociaal contact uit...

Door de verfwerkzaamheden heen komt hij langzamerhand in contact met mede-parkgangers, met als hoogtepunt een liefdesrelatie met Audry d’Audeetsch, een hysterische kunstenares, die ook excentrieke healings, lees met Ayahuasca, organiseert...
Het verhaal concentreert zich tijdens zo’n healing in de duinen, met hallucinaties en bizarre gedragingen, waar Djoeke geconfronteerd wordt met eerdere trauma’s en een verloren liefde...
Djoeke komt tot de conclusie dat er onvoorstelbaar veel misère op ‘t Ezeltje is, daar kunnen geen duizend glimmend gelakte lantaarnpalen tegenop...

De taalkundige vindingrijkheid van Anton Valens maakt het al bij al plezierig om te lezen...