Een onoriginele, krampachtige heldin

Vol enthousiasme begon ik – dankzij Hebbanbuzz – met het boek “In de voetsporen van de heldin” van Edith de Wit. Er wordt namelijk beloofd dat ik een reis ga maken, waarin ik stap voor stap inzichten opdoe die mij helpen op mijn levenspad.
Opvallend is dat over Edith de Wit zelf weinig wordt toegelicht. Blijkbaar is zij ‘storycoach’ en verzorgt ze workshops en lezingen. Bij dit soort ‘zelf-hulp’-boeken verwacht ik meer achtergrond te krijgen over de auteur: welke ervaring, kennis of kunde heeft de auteur? Maar dat terzijde…

Het verhaal zelf. Ik ben verrast dat Mieke Bouma het voorwoord heeft geschreven. Waarom verrast? Het model dat Edith gebruikt, is ‘gewoon’ een kopie van Mieke’s model maar dan krampachtig vertaald naar een – eerlijk gezegd – kinderachtig heldinnen-model.
Het boek is dus verre van origineel.
Maar voegt de gehanteerde insteek dan nog iets toe? Wat mij betreft te beperkt. Er worden voorbeelden beloofd uit literatuur en films en waargebeurde verhalen van echte heldinnen. De voorbeelden betreffen echter vaak sprookjes, en vaak dezelfde sprookjes. Misschien ligt het ook aan mijn eigen definitie van wat een heldin is. Ik herken me namelijk niet in de voorbeelden die De Wit schetst: de kleine zeemeermin een heldin!?
In het boek wordt ook nog wat reclame gemaakt voor bevriende contacten. Zo staat er plots een interview met een voice coach in (incl haar contactgegevens). Er was geen enkele link met het verhaal.
Het laatste deel heb ik eerlijk gezegd meer gescand dan gelezen.
De belofte is helaas niet waargemaakt. Teleurstellend boek waarbij vooral het niet-origineel zijn en de krampachtigheid opvalt.