Onduidelijke boodschap in een saai en langdradig boek

“Wie niet weg is” is het zesde boek van Piet Baete, een Vlaams scenarist en schrijver.
Ik heb nog niet eerder een boek van Piet Baete gelezen, dus ik ben benieuwd.

Het boek begint met een spannende quote op de cover: “Durf jij alles achter te laten in de hoop dat het weer goed komt?” Het boek is een roman, maar door de cover en de quote zou het ook zo een goede thriller kunnen zijn. Het is een mooie cover met een goede compositie van licht en schaduwen. De takken door de schaduw van de man maken de cover geheimzinnig.

“Wie niet weg is” is een verhaal over 2 geliefden (Tristan en Clarisse) die sinds hun jeugd samen zijn. Op een gegeven moment stelt Clarisse voor om elk een reis te gaan maken om daarna te kijken of het toeval hen weer samen zal brengen.

Het boek bevat een paar mooie quotes: “Als je de bodem raakt, moet je 'm goed raken. Dan kun je je beter afzetten, terug naar boven.” en “Ik reis lukraak van ontmoeting naar ontmoeting en begeef me onder vreemden die zich overduidelijk afvragen of ik onderweg niet meer ben kwijtgeraakt dan alleen Clarisse.”

Het verhaal leest gemakkelijk, maar het is wel een beetje een verdrietig verhaal.
Tristan loopt een beetje met z'n ziel onder z'n arm. Hij heeft geen vriendin, geen werk. Hij loopt rond om de tijd te doden en hij denkt veel na.

Halverwege het verhaal vind ik dat het verhaal soms lastig te volgen is. Tristan heeft veel verschillende ontmoetingen met verschillende mensen en het is lastig om alle namen en bijbehorende verhalen te onthouden. Ook voelt het als een slow-motion boek, alle gebeurtenissen gaan heel langzaam en helaas is er weinig diepgang.

Op driekwart van het boek lijkt het ineens spannend te worden! Maar helaas, het wordt toch niet spannend… Ik vind het een onwaarschijnlijk verhaal, het lijkt een soort van (onrealistische) droom.

Conclusie: ik vind het een saai en langdradig boek, helaas heb ik de boodschap van het verhaal niet gevonden en ook het einde is voor mij onduidelijk.