Het is allemaal “te”

De vorige boeken met Blix en Ramm waren spannend en geloofwaardig. In dit boek wordt het allemaal “te”. De synchroniteit van wat dochter en later vader gebeurt is te ongeloofwaardig. De gebeurtenissen en vooral persoonlijke gevolgen zijn te heftig voor dit genre. De vertelstijl in het eerste deel is te gekunsteld. De spanning en de verhaallijn zijn te ondergeschikt gemaakt aan de persoonlijke verwerking door Blix. Natuurlijk, de auteurs kunnen boeiend schrijven. Ze kunnen personen neerzetten op een manier waardoor je je met hen kunt identificeren. Maar ze lijken nu doorgeslagen te zijn in de psychologie, wat ten koste gaat van de spanning.
Deze auteurs zouden hun talenten weer moeten inzetten voor een spannend boek met minder poespas. Dat zou weer te gek zijn.