Net zo leuk als Gossip Girl?

Toen ik de oproep op Hebban zag om deel te nemen een win-actie voor The Thousandth Floor wist ik het meteen. Dit boek wil ik lezen. Eerder had ik namelijk al gelezen dat dit boek Gossip Girl-achtig is. Ofwel een soort van: trip down memory lane. Alsof het zo moest zijn was ik één van de gelukkigen die het boek thuisgestuurd kreeg. Nu alleen nog lezen.

Tot mijn grote teleurstelling was en ben ik nog steeds niet enthousiast. Zo is het verhaal gewoon niet bijzonder genoeg en het wist me niet zo te pakken. Verwarrend is ook dat personages door elkaar lopen. Als het om twee of drie personages gaat maakt dat mij niet uit. Maar in dit boek gaat het om vier personages en dat maakt het ongevraagd ingewikkeld. Zeker als je het boek, zoals ik gedaan heb, niet meteen uitleest.

The Thousandth Floor wordt zoals ik al schreef vertelt vanuit meerdere personages. Vier om precies te zijn. Dat zorgt ervoor dat je stukken vanuit meerdere ogen ziet. Leuk zou je zeggen, maar voor mij is het iets te veel van het goede. De persoonlijkheden blijven hierdoor naar mijn mening oppervlakkig. Ofwel je leert ze niet echt kennen. Twee was daarom denk ik beter geweest. Dan kan er meer focus in het verhaal worden aangebracht.

Nu zul je misschien denken dat ik een hele negatieve review schrijf. Maar dat valt eigenlijk wel mee. Het boek bevat namelijk interessante (soms wat voorspelbare) plotwendingen die je toch prikkelen om verder te lezen. Want hoe loopt het nou eigenlijk af? Op die vraag wil je toch graag antwoord. Stiekem hoop je namelijk dat het goed afloopt. Terwijl je eigenlijk wel weet dat dat niet het geval is. Dat lees je immers al in het begin. Maar hoop mag je altijd hebben toch?

Met de spanning die dit boek meebrengt zou ik toch zeggen: lees vooral door. Daar moet ik wel een kanttekening bij maken dat ik het boek niet voor een tweede keer zal lezen. Het prikkelt en triggert niet voldoende. Ben je een fervent Gossip Girl lezer en kijker dan is dit boek voor jou geschreven.