Een boek waarbij je stil van wordt...

In dit tweede boek van Mike Boddé (hij schreef eerder Pil, over zijn depressies in het verleden) staan korte verhalen over diverse geluiden die Mike zich graag wil blijven herinneren. Dit omdat zijn gehoor steeds verder achteruit gaat en langzamerhand slechthorend wordt. Opdat hij niet zou vergeten maar ook om de lezer (mijns inziens) aan het denken te zetten over geluid en muziek die soms ongemerkt veel voor ons betekenen. Mike gaat niet zozeer in op zijn ziekte en hoe hij dat ervaart, maar hij beschrijft zijn leven in geluiden, in het verleden en het heden. Zo heeft hij het over het geluid van een voetbal waar hij op straat mee speelde en het geluid van pingpongen. En natuurlijk schrijft hij veel over muziek, over welke muziek indruk op hem hebben gemaakt, en bijvoorbeeld welke muzikanten en componisten hem aan het hart liggen. Dit alles beschrijft hij op luchtige wijze, en met humor. Het is een fijn boek, met een minder fijne aanleiding, waar je even stil van wordt.