De oorlog die ik eindelijk won

Ada had een klompvoet, haar botten van haar enkel waren scheefgegroeid, haar tenen schraapten over de vloer en de zool van haar voet wees omhoog. Maar daar kwam nu voor altijd verandering in. Ze kreeg een operatie waardoor de kans groot was dat haar voet weer normaal zou functioneren. Intussen was het ook al een jaar oorlog. Een jaar geleden dus dat ze vanuit Londen naar hier, het platteland was gevlucht... Dan was het zo ver, ze werd naar de operatie zaal gebracht en een paar uurtjes later was ze terug buiten. Ze keek naar haar voet en was zo blij dat ze wel kon huilen! Susan deed raar. Voor de operatie had ze een brief gekregen. Nu zei ze wat erin stond, Ada's mam was dood. Ada wist niet wat ze moest voelen. Dus voelde ze maar niks. Ze moest een paar weken revalideren en mocht dan naar huis. Ze was blij dat ze terug op Butter, haar pony, kon rijden. Een paar weken later was het kerst. Maggie kwam thuis. Maggie was Ada's baste vriendin en Lady Thorntons dochter. Het was kerst dus gingen ze met zijn drieën bij de Thorntons eten. Susan gaf Butter officieel aan Ada. Na kerst vertrok Maggie terug naar kostschool. Weken verstreken. Op een dag kwam Lord Thornton thuis met nieuws. Hij had werk voor Susan. Susan moest een 16 jarig meisje opleiden. Alleen was het een duitse en vond Lady Thornton niet kunnen. Uiteindelijk draaide ze bij en Ruth ging bij hun wonen. Weken daarna kwam Jonatan thuis. Hij bleef maar heel even en moest dan weer weg omdat hij vliegenier was. Ruth wou heel graag eens met Ada mee gaan rijden Maar dat mocht niet van Lady Thornton. Ze wou toch mee. Dus deden ze het stiekem. Op een ochtend kwam Jonatan naar huis en wekte alleen Ada, Maggie en Ruth. Ze gingen met z'n allen uitrijden. Terwijl ze opweg waren schrok Ada's paard van een fazant. Haar paard rende sneller dan de wind en Ada spoorde hem aan om nog sneller te gaan. Dat waren de mooiste minuten van haar leven. Toen ze terug reden moest Jonatan weer weg, hij ging zelfs niet mee naar huis. Weken daarna kregen ze een brief. Jonatan was overleden. Lady thornton was er kapot van dagen at ze niet. Maggie kwam naar huis en was al bijna even somber, ook Lord thornton kwam naar huis. Hij had een brief bij zich waarin stond hoe Jonatan Ada bewonderde. Op een dag werd Susan ernstig ziek. Ze moest naar een ziekenhuis in Londen. Ada en Lady Thornton gingen mee. Lady Thornton liet Ada een stuk van Londen zien waarvan ze niet wist waar het bestond. Eindelijk was Susan beter en mochten ze naar huis. Daar gingen de weken voorbij. Maggie was inmiddels thuis om haar moeder te troosten en dat vond Ada heel leuk.
Meer dan een jaar later...
Een week geleden was Ada 14 geworden en nu hadden ze een verrassing voor Susan. Ze gingen naar het dorp waar Susans hartsvriendin die overleden was was opgegroeid. Ze gingen haar graf bezoeken. Daar kwamen ze de moeder van haar hartsvriendin tegen en gingen mee naar haar huis om te praten....