Een sprookje!

De stem van het hart is het tweede boek van Jan Philip Sendker over Julia Win en het land Birma. Ik mocht dit boek lezen dankzij een actie van de uitgeverij. Het boek is het vervolg op het boek ‘Wat het hart kan horen’ en het is dan ook zeker aan te raden om dit boek eerst te lezen.

De hoofdrol in ‘de stem van het hart’ is wederom weggelegd voor advocate Julia. Ze leidt een druk bestaan in New York en het is inmiddels alweer 10 jaar geleden dat zij afreisde naar Birma op zoek naar haar vader. Het is ook 10 jaar geleden dat zij haar broer in Birma voor het eerst heeft ontmoet en heeft gezien. Het leven dat Julia in New York leidt, is niet het leven waar ze naar verlangd. Ze weet alleen niet waar ze nu echt gelukkig van wordt. Wanneer het Julia in New York opeens allemaal even te veel wordt, hoort zij een innerlijke stem in haar hoofd. In eerste instantie raakt Julia hiervan in paniek. Wordt ze gek? Wie praat er tegen haar? Waarom hoort zij deze stem? Na een bezoek aan een klooster in New York waar een monnik haar vertelt dat de stem haar misschien iets wil vertellen, besluit ze uit te zoeken waarom juist zij deze stem hoort en wat het verhaal is achter deze stem. Ze reist af naar Birma om dit te gaan onderzoeken en weer rust te vinden.

Sendker weet met dit boek wederom de lezer te raken. Het verhaal wordt zo mooi verteld, dat je je zelf in Birma waant. Met prachtige beschrijvingen over de omgeving, maar ook uitstekende karakterschetsen wordt je helemaal meegevoerd in het verhaal en ga je zelfs een beetje houden van de personages in het boek. Sendker is een echte verhalenverteller, naast het verhaal van Julia speelt een ander verhaal ook een grote rol in het boek die uiteindelijk weer perfect samenvalt met het verhaal van Julia. Het boek is bijna magisch te noemen en wanneer je eenmaal hieraan begint, wil je het in een ruk uitlezen. Ik denk dat Sendker met dit boek nog zeker niet klaar is met het verhaal van Julia, want er zijn na het dichtslaan van dit boek voor mij nog veel vragen over hoe het Julia in het verdere leven vergaat. Ik ben nog niet klaar om afscheid te nemen van Julia en Birma dus duim voor een vervolg!