Lezersrecensie
Enorm Gemiste kans! : Vergeten Rijkdom Daniel de Waelle
Ik had het boek "Vergeten Rijkdom" gekocht van Daniel de Waelle. Op de achterkant staat dat het boek een studie is over de geschriften die de Bijbel niet hebben gehaald. En dat dit met name over deze verhalen zou gaan.
Maar wat een tegenvaller was dit. Die verhalen worden pas behandeld vanaf pagina 157. Voor die tijd moet je lange, saaie en gecompliceerde achtergronden doorworstelen over de geschiedenis, allerlei soorten vertalingen en filosofische scholen. Daarnaast wordt er bijna een hoofdstuk gewijd over hoe papyrus en boekrollen werden gemaakt. Als het niet enorm gecompliceerd is, dan is het wel enorm saai en moeilijk door te komen.
Eindelijk kom je dan na zo'n 157 pagina's aan bij de apocriefen waar kort enkele verhalen worden besproken, hoewel de schrijver weer terugvalt in een gecompliceerde beschrijving van de verschillende pentateuchs en targoems.
De Pseudepigrafen gaan daan eindelijk op een aantal verhalen (kort) in en verzand daarna weer in taaie en gecompliceerde Rabbijnse literatuur. Tenslotte worden de bijbeluitleg van Ezechiël Tragicus, Philo van Alexandre en Flavius Josephus behandeld.
Maar er zijn maar een tiental bladzijden die echt geen over de geschriften die de Bijbel niet hebben gehaald en die smeuïg werden gecommuniceerd: wat gebeurde met Adam en Eva toen ze werden verdreven, hpe verleidde potifar's vrouw Jozef etc. Daar ging het boek eigenlijk niet over en ik voelde me bekocht.
Wat ook erg vervelend en storend was dat de schrijver constant het woord Palestijns gebruikt als het over Israël, Judea of het joodse land gaat en wat ook historisch onjuist is. En hoewel hij op pagina 69 erkent dat pas na de Opstand door bar-Kochba Judea nu Palestina werd genoemd (naar de Filistijnen) gebruikt hij dat constant verkeerd. Zo noemde hij de Joodse opstanden in 70 (en de opstanden daarna) zelfs 'een Joods-Palestijns streven naar onafhankelijkheid'. Wie met "Palestijns" hiermee wordt bedoeld, is voor mij een vraagteken want er bestond geen volk in die tijd dat Palestijnen werd genoemd. Het veelvuldig historisch onjuist gebruik van het woord Palestijn werkt erg veel irritaties op, want wat is het motief hierachter? De schrijver kent de geschiedenis wel maar moedwillig gebruikt hij dit.
Nee, dit boek is een gemiste kans. Het was mooi geweest om in plaats van alle lange uitwijdingen eens een boek te hebben die inderdaad al die verschillende toegevoegde verhalen uit de Bijbel eens uitwerkt en inderdaad beloofd wat de achterflap van het boek belooft om echt die verhalen te vertellen.
Vanwege al deze zaken kan ik niet meer dan 1 ster geven.
Maar wat een tegenvaller was dit. Die verhalen worden pas behandeld vanaf pagina 157. Voor die tijd moet je lange, saaie en gecompliceerde achtergronden doorworstelen over de geschiedenis, allerlei soorten vertalingen en filosofische scholen. Daarnaast wordt er bijna een hoofdstuk gewijd over hoe papyrus en boekrollen werden gemaakt. Als het niet enorm gecompliceerd is, dan is het wel enorm saai en moeilijk door te komen.
Eindelijk kom je dan na zo'n 157 pagina's aan bij de apocriefen waar kort enkele verhalen worden besproken, hoewel de schrijver weer terugvalt in een gecompliceerde beschrijving van de verschillende pentateuchs en targoems.
De Pseudepigrafen gaan daan eindelijk op een aantal verhalen (kort) in en verzand daarna weer in taaie en gecompliceerde Rabbijnse literatuur. Tenslotte worden de bijbeluitleg van Ezechiël Tragicus, Philo van Alexandre en Flavius Josephus behandeld.
Maar er zijn maar een tiental bladzijden die echt geen over de geschriften die de Bijbel niet hebben gehaald en die smeuïg werden gecommuniceerd: wat gebeurde met Adam en Eva toen ze werden verdreven, hpe verleidde potifar's vrouw Jozef etc. Daar ging het boek eigenlijk niet over en ik voelde me bekocht.
Wat ook erg vervelend en storend was dat de schrijver constant het woord Palestijns gebruikt als het over Israël, Judea of het joodse land gaat en wat ook historisch onjuist is. En hoewel hij op pagina 69 erkent dat pas na de Opstand door bar-Kochba Judea nu Palestina werd genoemd (naar de Filistijnen) gebruikt hij dat constant verkeerd. Zo noemde hij de Joodse opstanden in 70 (en de opstanden daarna) zelfs 'een Joods-Palestijns streven naar onafhankelijkheid'. Wie met "Palestijns" hiermee wordt bedoeld, is voor mij een vraagteken want er bestond geen volk in die tijd dat Palestijnen werd genoemd. Het veelvuldig historisch onjuist gebruik van het woord Palestijn werkt erg veel irritaties op, want wat is het motief hierachter? De schrijver kent de geschiedenis wel maar moedwillig gebruikt hij dit.
Nee, dit boek is een gemiste kans. Het was mooi geweest om in plaats van alle lange uitwijdingen eens een boek te hebben die inderdaad al die verschillende toegevoegde verhalen uit de Bijbel eens uitwerkt en inderdaad beloofd wat de achterflap van het boek belooft om echt die verhalen te vertellen.
Vanwege al deze zaken kan ik niet meer dan 1 ster geven.
1
Reageer op deze recensie
