Moordkuil is zeer goed geschreven. Heden en verleden zijn mooi door elkaar verweven. De IJslandse scenery zorgt mee voor een vleug noordelijke exotiek. De karakters zijn schitterend getypeerd. Zelden heb ik zoveel meegeleefd. Ik was echt niet goed van wat de moederfiguur in het boek heeft moeten doorstaan. Toch werd er geen sentimentele snaar beroerd.
De spanningsboog blijft constant gespannen, niet zozeer door een ingewikkelde plot maar door beroep te doen op een honger naar latente wraak -of noemen we het gerechtigheid- die wordt opgeroepen.
De verhaallijn rond de politiehoofdinspecteur (Erlendur) is een verrijking en overstijgt in ruime mate het cliché beeld van de gescheiden, drankzuchte, niet-tot-een relatie-in-staat zijnde flik.

Ik ga in elk geval op zoek naar Noorderveen.