boek met mindere en steengoede kanten

Ik las dit boek in opdracht voor het vak Nederlands. Ik vond het een boek met mindere en steengoede kanten.
Ten eerste was de link met de titel en de dozen doorheen het verhaal zeer mooi. Vervolgens was de woordkeuze prachtig en waren de zinsconstructies duidelijk, je begreep waar hij over sprak en kon altijd goed mee. Ten derde was het een boek tegen alle clichés in. Tom Lanoye duwt het klassieke boek over de beginnende relatie tussen man en vrouw tijdens de puberteit helemaal in de schaduw met deze verhaallijn. Op de plaats- en tijdsbeschrijving heb ik ook geen enkele opmerking. De sfeer die werd gecreëerd kon ik me levendig voorstellen terwijl ik deze tijd zelf nooit heb meegemaakt. Deze argumenten zet ik in tegenstelling tot de met momenten ellelange beschrijvingen, die later niet veel met het verhaal te maken lijken hebben, om mijn mening over het boek te vormen. Als voorbeeld neem ik de passage waarin hij zijn middelbare schoolperiode beschrijft. Hij geeft een hele hoop informatie over zijn leerkrachten. Dit leidde uiteindelijk tot niets, later werd er ook weinig of niet terug gekeken op deze informatie. Op momenten als deze moest ik mezelf dwingen om verder te lezen in de hoop dat er op de komende bladzijde een onverwachte wending plaatsvond.
Als ik alles samenvat, vond ik het een echte aanrader voor mensen die de stereotiepe verhalen beu zijn. Ik vind het alleen spijtig van de mindere boeiende passages.
Line De Smedt, Sjabi Puurs