"Steen, papier, schaar" van Inés Garland

Het gebeurt me niet vaak dat ik een boek niet wilde uitlezen omdat ik het zo mooi vond.
Ik kon bijna geen afscheid nemen van hoofdpersoon Alma in dit prachtig geschreven hartverscheurende liefdesverhaal.
Je kunt alleen maar sympathie voelen voor Alma, ze groeit op in een beschermd milieu in Argentinië ten tijde van de dictatuur van Videla.
Ze sluit vriendschap met Carmen en wordt verliefd op haar broer Marito, beiden opgegroeid in een milieu met socialistische sympathieën. Het verschil is te groot maar Alma heeft daar geen oog voor.
Je voelt vanaf het begin dat het verschil te groot is als de beschermde Alma in contact komt met de wereld van marito die in opstand komt tegen zijn politieke tegenstanders.
Ondanks dat je weet dat het niet goed afloopt is het moeilijk om Alma los te laten, tegen beterweten in blijf je hopen dat ze gelukkig wordt met hem.
Dit boek geeft een prachtig inzicht in de verscheurde wereld van jonge mensen die opgroeien tijdens zo'n dictatuur, ondanks dat dit een young adult boek is zou iedereen het moeten lezen.
Het laat je verslagen achter.
Zoals de ouders van Alma liever van niets wilden weten omdat dat nu eenmaal de gemakkelijke weg was, als alles bleef zoals het was, was iedereen veilig, in werkelijkheid was niemand veilig.