Krachtig boek

Van Agtmaal schreef met het objectief een krachtig verhaal over vriendschap en het onvermogen om werkelijk verbinding te maken met een ander mens. De moderne tijd wordt stevig op de hak genomen en elke +-dertiger (in Amsterdam) zal zichzelf erin kunnen herkennen. In de roman zijn veel motieven en literaire verwijzingen verstopt. Iemand met veel literaire leeservaring kan zijn hart ophalen. de roman opent door te alluderen op de schandaalroman Lolita van Nabokov uit 1955 die destijds werd verboden. De eerste hoofdstukken prikkelen evenzeer. Van Agtmaal benut een modernistische stijl en de techniek van de monologue interieur en dat is gewaagd, want verre van eenvoudig. Veel debutanten zullen dit tegenwoordig niet meer aandurven (of technisch aankunnen). Maar Van Agtmaal doet dit ogenschijnlijk soepel en zijn caleidoscopische verteltrant nodigt de lezer juist uit tot diep lezen en genieten tegelijkertijd. Er zijn slimme toespelingen op de poëzie van Menno Wigman. Na slechts een paar hoofdstukken durf ik vast te stellen dat – hoewel op de schouders van reuzen steunend – van Agtmaal zelf ook een verdomd goed potje kan schrijven. Hij heeft al die grote literaire namen, of mijn steunbetuigingen niet werkelijk nodig. Wel verdient ‘Het Objectief’ nog veel meer, blije, gniffelende, geprikkelde lezers.