Lezersrecensie
Tragisch en aangrijpend
Het boek is heel bijzonder boek qua schrijfstijl. Mooi hoe zij het verleden in haar verhaal laat spreken door een directe conversatie met haar overgrootvader in een denkbeeldig Sovjet paleis. Dit is soms ook verwarrend omdat je niet altijd weet in welke tijd zich iets afgespeeld wat op dat moment besproken wordt.
De boodschap komt heel goed over en is zo aangrijpend en hartverscheurend. De beelden in de actualiteit (op dit moment zit de Oekraïne midden in een oorlog met Rusland) brengt als het ware het boek tot leven.
Ik zag een vrouw ingestort zitten bij haar weinige bagage huilend verzuchten dat ze het vluchten zo ontzettend moe is omdat ze al 8 jaren vluchten voor oorlog. Dat, met alle gebeurtenissen in de laatste decennia die beschreven staan in het boek, greep me heel erg aan. Kern van het boek is voor mij de quote:
'Ons land is een breuklijn en we zakken langzaam dieper weg in de aarde. (...) We kunnen niet opzij, niet vooruit, niet achteruit. Dit stuk land is niets gegund.'
De boodschap komt heel goed over en is zo aangrijpend en hartverscheurend. De beelden in de actualiteit (op dit moment zit de Oekraïne midden in een oorlog met Rusland) brengt als het ware het boek tot leven.
Ik zag een vrouw ingestort zitten bij haar weinige bagage huilend verzuchten dat ze het vluchten zo ontzettend moe is omdat ze al 8 jaren vluchten voor oorlog. Dat, met alle gebeurtenissen in de laatste decennia die beschreven staan in het boek, greep me heel erg aan. Kern van het boek is voor mij de quote:
'Ons land is een breuklijn en we zakken langzaam dieper weg in de aarde. (...) We kunnen niet opzij, niet vooruit, niet achteruit. Dit stuk land is niets gegund.'
8
Reageer op deze recensie