Echt, direct en mooi

Ten eerste: wat leest dit boek heerlijk snel weg. Ik denk dat ik nog nooit zo snel door 288 bladzijden ben gegaan. Sander schrijft snel, direct en to the point. Er wordt nergens omheen gedraaid en dat is ook wel eens fijn. 

Maar goed, nu draai ik er zelf omheen: In Ik kan er nét niet bij vertelt Sander het verhaal van de ontmoeting met zijn vrouw Jip, de eerste stappen richting een gezinsleven (lees: een hond nemen) om vervolgens nog een stapje verder te gaan en proberen zwanger te worden. Dat laatste verliep wat stroef. Maar na enige moeite werd Jip toch zwanger en konden ze zich voor gaan bereiden op niet één, maar twee kindjes. In het begin ging dit allemaal prima en de kindjes zouden gezond ter wereld komen. Maar na een tijdje bleken de twee jongetjes toch niet zo gezond als ze dachten, Willem bleek na enig onderzoek cerebrale parese (CP) te hebben. Ook Maurits is niet 100% gezond, hij heeft klassiek autisme. 

Sander schrijft met heel veel liefde over zijn vrouw en zijn kinderen. Je merkt aan alles dat hij zielsveel van Jip, Willem en Maurits houdt. Maar het is zeker niet alleen maar liefde wat er in dit boek wordt besproken. Ook de diepe dalen en onzekerheden worden door Sander benoemd. Je wordt echt van begin tot eind meegenomen in het hoofd van Sander. Want zo'n zorgtweeling, dat is niet niks. Ontelbaar veel tripjes naar het ziekenhuis, onbedaarlijk huilende kinderen, heel veel verdriet en wanhoop. Want hoe reageer je als je leven met kinderen totaal anders uit blijkt te vallen als dat je voor ogen had. Tripjes naar de dierentuin of gezinsvakantie zijn niet meer vanzelfsprekend, ze kunnen niet naar een normale basisschool en slapen niet in hun eigen kamer. 

Ondanks dit alles verliezen Sander en Jip geen enkele liefde voor elkaar en voor hun twee zoontjes. Het is niet makkelijk, verre van zelfs, maar wel heel speciaal. En dat is ook wat waard.

Leuk detail: dit boek komt vandaag uit en de boekpresentatie in Scheltema vindt plaats op de verjaardag van de tweeling. Hoe leuk!

Ik kan dit boek eigenlijk aan iedereen aanraden. Het is makkelijk te lezen doordat het snel en direct geschreven is, het zijn hele korte hoofdstukjes zodat je ook in de trein of bus makkelijk een aantal bladzijden kunt lezen. Je vliegt door dit boek heen terwijl het best een zwaar onderwerp is wat er besproken wordt. En dat vind ik knap.